Dr. J. Zijlstra

Jelle Zijlstra werd op 27 augustus 1918 te Oosterbierum geboren. Na het behalen van het MULO- en HBS-diploma studeerde hij aan de Nederlandse Economische Hogeschool te Rotterdam.

De vervulling van de militaire dienstplicht en zijn onderduiken tijdens de Tweede Wereldoorlog (hij weigerde in 1942 de aan studenten verplichte loyaliteitverklaring te tekenen) onderbraken tweemaal zijn studie. Hij behaalde zijn doctoraal economie in oktober 1945. Hij was daarna werkzaam bij de Nederlandse Economische Hogeschool als assistent en vanaf 1946 als hoofdassistent. In 1947 werd hij benoemd tot lector.

Zijlstra promoveerde in 1948 op het proefschrift ”De omloopsnelheid van het geld en haar betekenis voor de geldwaarde en het monetaire evenwicht”. Hij werd nog in hetzelfde jaar benoemd tot hoogleraar in de theoretische economie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Hij was lid van de Anti-Revolutionaire Partij (ARP), in 1980 opgegaan in het Christen Democratisch Appèl (CDA).

Van 2 september 1952 tot 24 juli 1963 was hij minister van Economische Zaken in het Tweede en Derde Kabinet Drees, van Economische Zaken en van Financiën als ”ad interim” in het Tweede Kabinet-Beel en van Financiën in het Kabinet-De Quay.

Dr. J. Zijlstra werd na zijn ministerschap benoemd tot hoogleraar in de leer der openbare financiën aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Van 1963 tot 1966 was hij ook lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal.

Na de val van het Kabinet-Cals was hij van 22 november 1966 tot 5 april 1967 minister-president, minister van Algemene Zaken, van het interim-kabinet dat zijn naam draagt.

Vanaf 1967 tot en met 1981 was hij President van de Nederlandsche Bank N.V. Ook was hij in die jaren President van de Bank voor Internationale Betalingen te Bazel.

Op 29 april 1983 werd dr. J. Zijlstra benoemd tot Minister van Staat.

Hij heeft vele bestuursfuncties en commissariaten vervuld.