Gekooid op het niveau van een babyZes maanden was hij, Jonathan Lemberger, toen de tijd stil bleef staan. Meningitus stopte wreed de wereld van zijn gedachten. Hij is nu 10 jaar, maar is gekooid op het niveau van een baby van zes maanden. Meestal dwaalt zijn blik weg naar peilloos diepe verten. In de weinige ogenblikken waarin Jonathan zich écht in zijn donkere ogen laat kijken, zie je hoe hij zich voelt: soms gelukkig in zijn kleine bestaan, soms ongelukkig met alles van zichzelf.
Jonathan bijt zichzelf. In Shalva ”het tehuis voor gehandicapte kinderen aan de rand
van Jeruzalem” zijn ze intensief met de jongen bezig, om te voorkomen dat hij zichzelf
pijn doet, om hem te stimuleren, om contact met hem te krijgen.
Jonathan duimt veel, speelt graag, zoekt op zijn eigen manier naar warmte, contact en
liefde. ”Nog steeds is Jonathan een mooie jongen”, zegt zijn moeder.
Hoe ziet voor Jonathan de toekomst eruit? Zijn moeder, na heel diepe gedachten: ”Dat
zou ik niet weten”.
| |
