Aanpak mkz-crisis is een Kafkaiaanse droomDoor A. de Jong TWELLO Senator en oud-D66-leider Jan Terlouw wil nog net niet oproepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Maar hij leeft deze weken wel in stomme verbazing over de Nederlandse aanpak van de mond- en klauwzeercrisis. Niet omdat zijn eigen koeien en schapen bedreigd worden. Wel om de ruimingen in het algemeen. Die komen op mij buitengewoon Kafkiaans over. Wie, bijna lijfelijk, wil ondervinden hoe de moderne, bureaucratische samenleving de mens van zichzelf vervreemdt, leze de boeken van Franz Kafka. Deze Duitstalige schrijver van Joodse komaf leefde en werkte in Praag in het begin van vorige eeuw. In zijn in 1925 gepubliceerde roman Het proces beschrijft Kafka meesterlijk hoe zijn hoofdpersoon, Jozef K., op een willekeurige morgen, door gerechtsdienaars nietsvermoedend van zijn bed wordt gelicht op beschuldiging van een maar amper omschreven misdrijf. Jozef K. is onschuldig, maar raakt desondanks steeds meer meegezogen in de bureaucratische procesgang, tot hij op het laatst zelf gaat twijfelen of hij dan misschien toch iets vreselijks heeft gedaan. In zo'n Kafkiaanse, nachtmerrieachtige wereld voelt Eerste Kamerlid Terlouw (69), oud-minister en oud-commissaris van de Koningin, zich in deze dagen van mkz-crisis verzeild geraakt. Vanaf Brusselse burelen lanceert een anoniem Permanent Veterinair Comité, waarvoor wij nooit democratisch hebben gekozen, het duistere bevel dat wij grote aantallen op zich gezonde dieren moeten doden. En wij volgen dat bevel nog op ook, blijkbaar in de lamleggende overtuiging dat verzet tegen zo'n bureaucratische kolos nauwelijks zin heeft. Maar je hébt als klein land toch ook niets te vertellen in het grote Europa? Misschien is dat zo. In elk geval hebben we in minister Brinkhorst als landbouwminister een volbloed Europeaan in huis. Als iemand weet hoe hij het spel in Brussel moet spelen, is hij het. En als zelfs hij er althans tot nu toe niet in slaagt het Europese beleid te doen kantelen, is dat een teken aan de wand. De Europese gedachte komt onder grote druk te staan door het halsstarrig volhouden aan het non-vaccinatiebeleid. In mijn ogen heeft Brussel zich in de mkz-crisis volstrekt gediskwalificeerd, al was het alleen maar vanwege het vaccinatieverbod voor dierentuinen. Dat is toch absurd? Het vaccinatieverbod is ingesteld om de export van vee naar de VS en Japan niet te schaden. Maar we exporteren toch geen giraffen naar Amerika? Moet Brinkhorst dan tegen de Europese Unie ingaan? Ik denk van wel. Het inhoudelijke argument tegen vaccinatie is dat het onze export zal schaden. Maar als de Nederlandse boeren nu zelf pleiten voor preventief enten, wie is de minister dan om te zeggen: dat doen we niet, want dat is slecht voor jullie. Laten we met die boeren in gesprek gaan en zeggen: Luister, als we nu massaal gaan vaccineren, kan dat economische schade opleveren. Besef dat goed. Maar wij zullen ons uiterste best doen om Europa af te laten zien van een exportverbod voor Nederland. Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat, zodra de situatie in Duitsland verergert, dat land tot grootschalige vaccinatie over zal gaan. In Engeland zie je ook al een omslag. Als Duitsland om gaat, verdwijnt het Europese non-vaccinatiebeleid als sneeuw voor de zon. Maar dan hebben wij onze veestapel al afgemaakt! Dat is mijn grote angst. Zedelijke wet De politicus en kinderboekenschrijver Terlouw is ook persoonlijk bij het mkz-drama betrokken. Rond zijn huis in Twello houdt hij al jaren enkele koeien en schapen. Nu op drie kilometer afstand, in Terwolde, een mkz-besmetting is vastgesteld, houdt Terlouw zijn hart vast. Ik ga er eerlijk gezegd al van uit dat ik de beesten kwijt zal raken. Dat is erg, maar ik kom er wel overheen. Ik hoef voor zoiets niet naar de psychiater. Maar mijn hart bloedt als ik al dat vee zie dat met grijpers van de boerenerven wordt gehaald. Ik begrijp nog steeds niet op grond van welke juridische wet we verplícht zijn zo te handelen. Om over een zedelijke wet nog maar niet te spreken. |