Wanhoopskreet uit besmet gebied

Acht uur. In het crisiscentrum van het ministerie van Landbouw in de Generaal-majoor Koot/Mulderkazerne in Stroe geeft W. Pons van de Rijksdienst voor de keuring van Vee en Vlees (RVV) zoals iedere dag een briefing. De dierenartsen en RVV-medewerkers die ook vandaag weer op pad gaan om het vee te onderzoeken op uiterlijke verschijnselen van mond- en klauwzeer, krijgen de instructie goed rekening te houden met de emoties bij de boeren.

De werkdruk bij de RVV is hoog. Premier Kok beseft dat. „Laten de mensen niet in de weg lopen. Het is hier alle hens aan dek en een kwestie van de mouwen opstropen”, zegt hij na een kort onderhoud.

Daarna snellen Kok en Brinkhorst onder begeleiding van de motorpolitie in een auto naar het gemeentehuis van Epe voor een onderhoud met burgemeester Eland en commissaris van de Koningin Kamminga. Buiten staan een paar trekkers met spandoeken en enkele boeren. ”Stop moord op gezonde dieren en nu enten”.

Melkveehouder Koetsier uit Oene kijkt toe. Op zijn bedrijf heeft hij weinig meer te doen. Het is zaterdag preventief geruimd. Waarom? „Ik woon 500 meter van de besmette geitenfokkerij in Oene. Ik kan het nog niet begrijpen. Mijn vee was helemaal gezond en nu heb ik niks meer. Waarom mag er niet worden geënt?”

De ruiming van zijn koeien en schapen vond Koetsier verschrikkelijk. „Die jongens van de RVV doen op zich hun best. Maar al dat bloed is vreselijk om te zien. De koeien worden eerst geschoten en krijgen dan een spuit. Daarna zag ik een kalfje en een drachtige koe nog een poosje spartelen totdat de beesten stikten.”

Grote kritiek hebben de veehouders op de voorlichting van de overheid. „De communicatie is waardeloos. We horen niks. Je hebt geen aanspreekpunt. De RVV komt ineens op je erf om bloed te tappen, maar verder vertellen ze je niks. Je moet alles via het informele circuit van collega's en anderen horen.”

Hoe Koetsier verder moet weet hij nog niet. „Ik moet de bank betalen en mijn gezin onderhouden, maar waarvan? Ik heb nu geen inkomen. De schadevergoeding voor de dieren heb ik nodig om een nieuwe veestapel te kunnen kopen. Ik wil doorgaan, maar op dit moment zie ik weinig perspectieven. Ik verwacht dan ook dat velen in deze omgeving ermee zullen stoppen.” Of het bezoek van Kok en Brinkhorst zal helpen? De boer weet het niet. „Ze zitten op het gemeentehuis te praten, maar eigenlijk zouden ze bij de veehouders moeten zijn. Laat ze maar eens zien wat voor verdriet daar is. Mij helpt het niet meer dat ze hier zijn, maar hopelijk raken ze ervan overtuigd dat in ieder geval de dieren die nu worden ingeënt niet geruimd moeten worden.”

Bij het protest waren niet veel veehouders. „De boeren uit het besmette gebied rond Oene en Nijbroek mogen hier niet komen”, zegt S. van der Scheer, die in Nijbroek een landbouwmechanisatiebedrijf heeft. „In het afgesloten, besmette gebied is de spanning om te snijden. Mensen zijn wanhopig. Ze weten niet meer wat ze moeten doen. Dat geldt ook voor degenen die net buiten het gebied wonen waar wordt geruimd. Ze zitten altijd in angst of het virus niet ineens toeslaat. Die onzekerheid, hè, waarom wordt er niet ingeënt. Ik begrijp er niets van.”