Magneet 10 jaar

Gewonnen prijs speelde bij Elisabeths keus voor vioolstudie mee

Meer dan noten lezen

Elisabeth van Hemert uit Apeldoorn won in 1995 de tweede prijs van een belangrijke vioolwedstrijd. In één klap werd ze 2500 gulden rijker. Dat geld zou ze uitgeven aan een vioolkist en bladmuziek, vertelt ze op 20 maart '95 aan Magneet. Wat ze later wil gaan studeren, weet ze nog niet.


De viool is voor Elisabeth meer dan een hobby geworden.
Foto M. Sprangh

„Over m'n uiteindelijke studie heb ik lang getwijfeld”, zegt de nu negentienjarige Elisabeth. Pharmacie of toch naar het conservatorium? Achteraf gezien heeft de prijs die ze op haar zestiende won wel bij de keus voor een vioolstudie meegespeeld. „Ik had talent, zo bleek”. Bovendien vond Elisabeth het jammer om met die bijna tien jaar oefenen niets te doen. „Sinds m'n zesde jaar had ik iedere dag anderhalf uur de viool ter hand genomen”.

Acht uur
Nu is die tijd inmiddels verdubbeld. Drie uur per dag vioolspelen is voor Elisabeth heel normaal. Lang vindt ze dat niet. „Klasgenoten spelen soms wel acht uur per dag”.

Het instuderen van noten vindt ze niet het interessantste onderdeel van haar vioolstudie. „Muziek maken is een gevoelskwestie. Ik kan me in de muziek helemaal uiten”, zegt ze. „Je kunt er enorm veel van jezelf inleggen”. Die gevoelens kunnen bij het studeren ook best lastig zijn. „Soms heb je je dag niet. Dat kan voorkomen. Op zo'n moment kun je beter stoppen, want dan wordt het toch niks”.

Jeugdorkest
Elisabeth zit in het eerste jaar van het conservatorium. Ze heeft nog zeker drie jaar voor de boeg. Haar uiteindelijke doel van de studie ziet de studente nog niet duidelijk voor ogen.

„Ik heb deze zomer in het Nationaal Jeugdorkest meegespeeld. We bezochten de Baltische staten en de Scandinavische landen. Dat was echt heel leuk”. Ook het samen spelen en muziek maken ligt haar wel. „Wellicht kies ik dus later voor het spelen in een orkest. Maar met een conservatoriumstudie kun je ook nog solist worden, of leraar”.

Kierewiet worden ze thuis nog niet van haar vioolspel. „Ze zijn wel wat gewend”. Elisabeths broer volgt een studie cello en haar vader is pianoleraar.