Koninklijk huis 20 oktober 1999

Anne steunpilaar
Britse vorstin

Door Bea Versteeg
Een groepje leden van de Britse koninklijke familie bezint zich zo een keer per jaar op haar rol. Woensdag kwam de club opnieuw bij elkaar. Voorafgaand aan een dergelijk treffen lekken elk jaar agendapunten uit. Dat dwingt het paleis iedere keer tot het ontkennen ervan.

Ook dit jaar was het raak. Koningin Elizabeth zou haar dochter Anne tot een soort van koningin van Schotland willen maken. Anne zou ook in het noordelijke deel van het Verenigd Koninkrijk gaan wonen. Beide geruchten blijken niet waar te zijn.

Koningin Elizabeth kijkt alleen naar manieren om het imago van de koninklijke familie in Schotland te verbeteren. Dat zij daarbij aan een rol voor haar dochter heeft gedacht is niet vreemd. Anne is in de loop der jaren uitgegroeid tot een steunpilaar van haar moeder. De beide vrouwen hebben een stevige band. Bij Anne luchtte Elizabeth haar hart toen de huwelijksproblemen van Charles en Diana haar een paar jaar geleden te veel werden.

De erkentelijkheid daarvoor wil koningin Elizabeth nu omzetten in een titel. Als het aan haar ligt, mag Anne zich in het vervolg ook Princess Lyon noemen. Sinds 1987 heet Anne officieel Princess Royal. Deze titel is alleen weggelegd voor de oudste dochter van de regerend vorst. Het is geen automatisme dat zij hem krijgt.

Respect
De Britten en de Schotten hebben groot respect voor Anne. Zij is weliswaar geen prinses Diana, maar zij werkt keihard. Van alle leden van het koninklijk huis heeft zij de meeste officiële verplichtingen. Per jaar treedt ze meer dan 400 keer naar buiten. Een blik in haar agenda laat zien dat zij deze maand zo'n 48 verplichtingen zal vervullen. Deze variëren van het bijwonen van rugbywedstrijden tot het aanwezig zijn bij de aankomst van de Chinese president Jiang Zemin.

De prinses is beschermvrouw van meer dan 200 organisaties. Zij is voorzitter van het kinderhulpfonds Save the Children. Daarnaast is zij kolonel of commandant van diverse Britse krijgsmachtonderdelen. Al deze 'banen' zijn verantwoordelijk voor het merendeel van haar publieke optredens. Een flink aantal daarvan bestaat uit het aanzitten aan lunches en diners. Dit deed een Engelse krant ooit opmerken: „Eet Anne wel eens thuis?” Haar agenda leert dat dit op een flink aantal dagen niet het geval is.

Wat haar echtgenoot Tim Laurence daarvan vindt, is niet bekend. De tweede man van de prinses is geen figuur die zich op de voorgrond dringt. Voor zijn huwelijk in 1992 maakte hij als adjudant deel uit van de hofhouding. Hij wist in welke wereld hij terechtkwam en heeft zich bijzonder snel aangepast. Tim is de enige die zijn vrouw tot de orde kan roepen. Hij aarzelt ook niet dat te doen als hij vindt dat zij te hoog van de toren blaast.

Moeilijke bezoeken
Anne mag een harde werker zijn, zij is niet gemakkelijk in de omgang. Als haar iets niet bevalt, zegt ze dat in niet mis te verstane bewoordingen. Wat dat betreft is zij een echte dochter van haar vader, prins Philip. Al heeft zij wel de tact om geen diplomatieke rellen te veroorzaken. Anne heeft voor een aantal moeilijke koninklijke bezoeken de rol van verkenner op zich genomen. Zo sprak ze uren met de Russische president Jeltsin en de voormalige Zuid-Afrikaanse Nelson Mandela. Haar bevindingen rapporteerde ze uitgebreid aan haar moeder, die er bij haar staatsbezoeken haar voordeel mee kon doen.

De prinses is een echt buitenmens. Het liefst is zij op haar landgoed Gatcombe Park in Gloucestershire, dat Elizabeth voor Anne en haar eerste man Mark Phillips kocht. Met hem zijn de banden ondanks dat het huwelijk mislukte nog altijd nauw. Phillips beheert het landgoed voor Anne en gaat met haar tweede man jagen.

Van uiterlijk vertoon houdt de prinses niet. Zij kleedt zich buitengewoon Brits en conservatief. De Britse mode-ontwerpers zullen tevergeefs op haar klandizie wachten. Dat doet ook de kapper. De meeste dagen steekt zij zelf haar haar op. Voor hele officiële gelegenheden mag de professional langskomen.