Groothertogin blikt terug
op troonsbestijging

„Een vuurdoop”, noemt groothertogin Maria Teresa deze korte officiële visites. „We stonden in een klap in ons nieuwe leven. We gingen naar Parijs een dag na de troonsbestijging. Het was een beetje onwerkelijk. Ineens waren wij daar, het groothertoglijk paar. Mijn man en ik hadden beiden het gevoel door te moeten gaan.”

De groothertogin klapt uit de school in het Britse royaltymagazine Majesty. Ze zal zich ongetwijfeld vereerd gevoeld hebben, toen de Britten een interview aanvroegen. Luxemburg is nu eenmaal niet het middelpunt van de wereld. Het vorstenhuis staat niet automatisch in het spotlicht van de buitenlandse media. Onder het motto: wij zijn er nog, poseren ze daarom regelmatig voor fotografen en staan de media te woord.

Voor dit jaar hebben Maria Teresa en Henri enkele staatsbezoeken in de agenda staan. Nederland lijkt daar niet bij te zijn. Opmerkelijk want het eerste staatsbezoek dat koningin Beatrix bracht was aan Luxemburg, het land dat tot 1890 via een personele unie met Nederland verbonden was.

Op de troonsbestijging van Henri op 7 oktober kijkt Maria Teresa met plezier terug. „Het was een fantastische dag. Emotioneel waren we aan het eind uitgeput. Het was allemaal erg emotioneel, ook voor de kinderen. Gedurende dag nam het enthousiasme van het publiek toe. Wat ontroerend en bemoedigend was en waardoor het voor ons ook steeds leuker werd.”

Het paar woont nog steeds op het kasteel Fischbach gelegen in het Luxemburgse platteland. „Ik ken niets wat mooier is dan Fischbach. We zijn bevoorrecht dat we hier veertien jaar hebben gewoond.” In de loop van dit jaar zullen ze en hun vijf kinderen verhuizen naar het veel grotere kasteel Colmar-Berg. De Luxemburgse grondwet dwingt hen daartoe. Daarin is bepaald dat Colmar-Berg de officiële residentie van het staatshoofd is.

Henri en Maria Teresa hebben geen haast te verkassen. De ouders van Henri, de groothertog Jean en groothertogin Josephine Charlotte, wonen nog in het kasteel. Zij hebben moeite om Colmar-Berg, waar ze 35 jaar lief en leed gedeeld hebben, te verlaten.

Een ingrijpende renovatie staat het kasteel niet te wachten. Maria Teresa vindt dat haar schoonmoeder de officiële vertrekken „mooi heeft ingericht. We zullen ze zo laten. Dat scheelt mij veel werk.” Zij verandert met het oog op de kinderen wel iets aan indeling van de privévertrekken. „Het is een groot huis en het zou leuk zijn als we allemaal opdezelfde verdieping slapen.”

Als een verrassing kwam de troon niet. „We hadden er vaak overgesproken. Toen mijn schoonvader in januari 2000 zijn aftreden bekend maakte, was dat geen schok. Wij wisten dat het zou gebeuren en wij waren blij dat het op dat moment was. Wij hadden ons voor kunnen bereiden en onze kinderen waren niet klein meer.” De oudste drie zonen zitten op een Zwitserse kostschool, terwijl de twee jongsten, Alexandra (10) en Sebastian (8) thuis wonen.

Maria Teresa ervaart haar nieuwe rol niet als loden last. „Mijn leven is eigenlijk veel gemakkelijker geworden. Natuurlijk moet mijn man meer doen. Maar voor de troonsbestijging hadden ook volle agenda's en moesten we het doen zonder de hulp die we nu hebben. Daardoor heb ik nu meer tijd voor de kinderen.”

Veel tijd besteedt Maria Teresa aan de liefdadigheidsinstellingen waarvan zij erevoorzitter of beschermvrouw is. „Maandelijks overleg ik met het dagelijks bestuur. Gezamenlijk bespreken we de problemen en proberen er een oplossing voor te vinden. Deze directe betrokkenheid geeft me veel voldoening.”