Ds. De Gier gaf kerkrecht draagvlak

De overledene was ook een van de laatsten die ds. Kersten nog persoonlijk van zeer nabij hebben gekend. Dat kwam én door zijn studietijd in Utrecht én door zijn theologische opleiding in Rotterdam. In de tweede helft van de jaren dertig sloot Klaas de Gier als student medicijnen een hechte vriendschap met onder meer de rechtenstudent Jan Kersten, de latere ds. J. W. Kersten. Jan Kersten introduceerde hem in zijn familiekring. Vaak kwam hij in de Rotterdamse pastorie.

De Gier was van hervormde afkomst, maar door familieomstandigheden eigenlijk onkerkelijk geworden. In 1940 trad hij na het ontvangen van de volwassendoop toe tot de gereformeerde gemeente te Utrecht. Toen hij in 1944 was toegelaten tot de Theologische School en in 1945 met de studie te Rotterdam kon beginnen, kreeg hij het aanvankelijk niet gemakkelijk. Hij was een man uit een ander kerkelijk milieu met een eigen stijl. Maar ds. Kersten, die zeer op hem gesteld was, nam het steeds royaal voor hem op. In oktober 1948, precies een maand na het heengaan van Kersten, werd hij te Lisse door dr. Steenblok als predikant bevestigd.

Kerkrecht
Binnen de Gereformeerde Gemeenten kreeg hij in de loop der jaren vooral bekendheid en waardering als kenner van het gereformeerde kerkrecht. Dit vak doceerde hij naast andere theologische vakken in de jaren 1960-1994 aan de Theologische School. Daarna gaf hij tot 1995 nog enkele uren les. De ”stencils kerkrecht” waren een begrip voor de studenten. Ds. De Gier had de levenslange worsteling gezien van ds. Kersten met de invloeden uit het gezelschapsleven, die in zijn kerkverband heel lang doorwerkten. Aan eigen inzicht, aan het persoonlijke gevoel en aan oude gebruiken hechtte men vaak meer waarde dan aan de geschreven regels van de kerkorde!

De bijzondere betekenis van ds. De Gier voor de Gereformeerde Gemeenten is dat hij niet alleen de lijnen van ds. Kersten doortrok, maar tegelijk een veel groter draagvlak voor kerkrechtelijk denken en handelen kon scheppen. Generaties predikanten werden mede door hem gevormd. De drie publicaties op dit terrein droegen ook het nodige bij. Met name de invloed van de populair geschreven en diverse malen herdrukte ”Toelichting” is groot geweest.

Zijn hoofdwerk blijft ”De Dordtse Kerkorde” (tweede druk, 1995), die niet alleen in eigen kring in Rotterdam wordt gebruikt, maar ook als studieboek dienst doet aan de Theologische Universiteit te Apeldoorn. Daarnaast waren er zijn talloze concrete, vaak telefonisch gegeven adviezen. Hij had de gave om een situatie te analyseren, direct te doorzien en van een praktische oplossing te voorzien.

In de jaren dat hij hoofdredacteur was van De Saambinder, van 1969 tot 1985, heeft hij in belangrijke mate het gezicht van dit kerkelijk weekblad bepaald.

Prediking
Hoe groot zijn kerkrechtelijke interesse ook was, het hart van ds. De Gier lag bij de kerntaak van elke evangeliedienaar: de prediking van het Woord. Daarin kwam zijn grote liefde voor Calvijn altijd wel naar voren.

Veel preken publiceerde hij niet. Als prediker leren we hem het best kennen uit de recente bundel ”Beproefd en gelouterd. Negentien preken over Job” (1998). De preken treffen door directe stijl en fris, hartelijk taalgebruik, maar vooral door de centrale plaats van Christus. De schrijver heeft de woorden van Paulus door genade tot de zijne mogen maken: „Het leven is mij Christus en het sterven gewin.”