Levensloop Cornelis Steenblok

Cornelis Steenblok werd op 4 mei 1894 geboren in Nieuwdorp (Zeeland). Hij groeide op in de Gereformeerde Kerken en studeerde theologie in Kampen. Hij diende van 1926 tot 1935 de gemeente van Lopik. In 1934 vroeg hij emeritaat aan vanwege onenigheden over de leer. Steenblok had hij bezwaren tegen de veronderstelde wedergeboorte.

Op 1 februari 1935 kreeg hij eervol emeritaat. Steenblok werd vanaf 1937 hulpprediker in Poederoijen, later in Poortvliet. Opnieuw rees er geschil over de leer. Steenblok brak in 1942 –samen met de gemeente Poortvliet– met de Gereformeerde Kerken en sloot zich in 1943 aan bij de Gereformeerde Gemeenten. In 1953 werd dr. Steenblok afgezet als docent vanwege „eenzijdigheid in het geven van onderwijs.” Een en ander escaleerde tot de 'scheuring' van 1953, waarbij vier predikanten (onder wie Steenblok) en 35 gemeenten het kerkverband verlieten en de Gereformeerde Gemeenten in Nederland oprichtten.

H. Florijn typeert in een biografisch artikel Steenblok als een „ultragereformeerd, conservatief theoloog met een bevindelijke inslag”. Kenmerkend was dat Steenblok het standpunt van het onvoorwaardelijk aanbod van genade radicaal verwierp. Hij leerde dat de beloften van het Evangelie niet aan iedereen gepredikt mochten worden, maar alleen aan de uitverkorenen, en wel aan diegenen die daadwerkelijk hun zonden en ellende gevoelden. Gods genade mocht daarom niet worden aangeboden, maar alleen uitwendig voorgesteld worden.