Kerkelijk Leven

„De mens wordt steeds mondiger. Hij is vrijer geworden, ook in het optreden tegenover de ambtsdrager. Dat is een verschil met vroeger. Toch zeg ik altijd: „Mensen veranderen, maar de ambten niet.” Mirjam en Aäron dachten ook mondiger te zijn, maar werden wel gestraft. Kinderen van God vormen het ambt aller gelovigen, maar ze zijn geen ambtsdragers.

Dat mensen vrijer zijn geworden, hoeft niet verkeerd te zijn. Maar het gevaar is groot dat men in de gezinnen openlijk de ambten bekritiseert, waar kinderen bij zijn. Natuurlijk kun je kritiek op mensen hebben, maar je mag die nooit vereenzelvigen met de ambten.

Het ambt van diaken wordt niet ondergewaardeerd. De taken zijn wel anders geworden dan vroeger. Het is niet meer het uitdelen aan de armen, maar het medeoplossen van problemen die soms een financiële oorzaak hebben. Dan merk je gelukkig dat het werk van ambtsdragers gewaardeerd wordt. Ze zijn niet meer dan een middel dat mensen tot God doet uitdrijven. Er is in onze kerken gelukkig geen sprake van een gezagscrisis. Staan ambtsdragers dan op een voetstuk? Dat valt mee. Ik waardeer het wel altijd als mensen proberen direct ruimte te maken voor huisbezoek wanneer we bellen voor een afspraak. Dat is toch een teken dat ze het ambt niet zomaar van zich wegschuiven.”

K. Hendrikse, diaken van de gereformeerde gemeente te Wageningen