Bisschop Bomers van
Haarlem (62) overleden

H. J. A. Bomers zakte tijdens zijn gebruikelijke wandeling naar het postkantoor op straat in elkaar. Hij werd met spoed naar een ziekenhuis overgebracht, waar werd vastgesteld dat hij was overleden. De bisschop wordt zaterdag begraven.

De Nederlandse bisschoppen reageerden ontsteld. „In bisschop Bomers is een man uit ons midden heengegaan die in grote trouw en plichtsbetrachting zijn zware ambt heeft uitgeoefend”. „Met hart en ziel was hij steeds betrokken bij de Kerk van de Heer en het waarachtige heil van de gelovigen. In hem verliezen wij een goede en hartelijke collega”, zo liet de rooms-katholieke bisschoppenconferentie in een communiqué weten.

Henricus Joseph Aloysius Bomers werd op 19 april 1936 geboren in Eibergen. In 1957 trad hij in bij de orde van de lazaristen. In 1964 werd hij tot priester gewijd. Na drie maanden parochiewerk in Londen te hebben gedaan, vertrok Bomers in 1967 naar Ethiopië. In dit land werkte hij ruim twintig jaar. Op 14 januari 1984 werd Bomers tot bisschop van Haarlem gewijd als opvolger van mgr. Zwartkruis.

Vicaris-generaal Geukens zei dat de overledene „ontzettend overtuigd” was van zijn eigen mening en dat behoudende rooms-katholieken zeer op hem gesteld waren. Kardinaal Simonis merkte op dat Bomers de documenten van de kerk „bijzonder goed kende” en typeerde hem als een „eenvoudig, overtuigd man die wist wat hij wilde”. Verder zei de kardinaal dat „elk persoon die leidinggeeft niet door eenieder gewaardeerd wordt. Hoe duidelijker iemand wordt, hoe meer tegenspraak hij krijgt. Hij durfde te getuigen”

Bedreigend
Henk Baars, voorzitter van de progressieve Acht-Mei Beweging (AMB), zei in een reactie dat Bomers „stond voor wat hij geloofde. Hij had evenwel zo'n strakke boodschap dat hij veel moeilijkheden veroorzaakte. Hij schatte elke maatschappelijke en kerkelijke ontwikkeling als bedreigend in”.

Het bestuur van het Contact Rooms-Katholieken (CRK), de behoudende tegenhanger van de AMB, toonde zich geschokt door het overlijden van Bomers. De bisschop, die het CRK een warm hart toedroeg, was „een baken in zee waar talloze katholieken moed en vertrouwen aan ontleenden”.