„Ik geloof niet in afscheidingen”

Ds. Grisnigt werd op 9 mei 1947 te Gouda geboren. Hij groeide op in de kring van vrije oud gereformeerde gemeenten waar zijn vader predikant was. Tijdens de jaren dat hij het Coornhertgymnasium te Gouda bezocht, sloot ds. Grisnigt zich echter aan bij de hervormde gemeente in zijn geboorteplaats. „Vanwege de positie van mijn vader kwamen er heel wat mensen uit vrije kringen, gereformeerde gemeenten en dergelijke bij ons over de vloer. Ik kwam daar helaas soms dingen tegen die mij niet zeer stichtten, de goeden niet te na gesproken”.

Ds. Grisnigt deed belijdenis bij ds. C. Vos, toen predikant te Gouda, en ging vervolgens in Utrecht theologie studeren. Dat kwam niet zozeer vanwege een roeping tot predikantschap –die kwam pas later– als wel door de wens om de dingen helder te krijgen die hij van jongs af aan meegekregen had en hem nog steeds bezighielden. Toen hij zijn kandidaatsexamen had afgelegd, voelde hij dat alle andere wegen werden afgesneden en alleen het predikantschap overbleef. Na het leervicariaat in de hervormde gemeente te Amersfoort deed Grisnigt intrede in de hervormde gemeenten van Nieuwland en Oosterwijk (1973); sinds 1977 staat hij in Bennekom.

Andere kerken
Ds. Grisnigt stelt contacten met christenen uit andere kerken en landen zeer op prijs. Zo was hij verschillende malen in Leicester te vinden en heeft hij de bezoeken aan deze predikantenconferenties gestimuleerd bij Nederlandse predikanten en kandidaten in de theologie. „Het sprak mij erg aan, die Engelse theologie, die erg praktisch was, sprankelend en gericht op de omgang met God. Het is een heel andere omgeving dan de universiteit, waar het klimaat wordt gestempeld door de Duitse theologie. Het is bovendien goed om te beseffen dat Gods kerk groter is dan je eigen kerk of gemeente. Ik heb in Engeland heel sterk ervaren dat God Zijn gemeenten vergadert van alle einden der aarde, mede door de bezoekers uit landen buiten Engeland”.

In ons eigen land bezocht ds. Grisnigt de predikantendagen die uiteindelijk uitmondden in de Haamstede-conferenties. Hij vindt het echter jammer dat de bezoeken hieraan ten koste gaan van die aan Leicester, waar ook de internationale contacten zo'n bemoedigende ervaring kunnen zijn. „Een Haamstede-conferentie neemt onderlinge vooroordelen weg. Wie elkaar in Christus herkent, heeft ook behoefte aan deze ontmoetingen. Daarom begrijp ik niet dat het gesprek tussen de kerken binnen de gereformeerde gezindte zo moeilijk op gang komt”.

SoW
Een drietal jaren was Grisnigt synodelid. Veel heeft hij zich beziggehouden met het Samen-op-Wegproces. Hij betreurt het dat uit orthodoxe kring eigenlijk weinig beleid is gemaakt om het verzet tegen SoW beter gestalte te geven. „De Gereformeerde Bond heeft gezegd dat er nu geen andere weg overblijft, maar het is voor mij de vraag of in de loop van de tijd alle mogelijkheden zijn benut. Ik deel de zorgen van het Comité tot behoud van de Nederlandse Hervormde Kerk, maar mijn vraag is: hoe moet je grote woorden die daar soms gebruikt worden in de praktijk waarmaken? Ik heb de indruk dat er een algemene matheid in eigen kring is gekomen. De wissel aangaande SoW is in de jaren tachtig al omgegaan en nu gaan we in een ras tempo naar een fusie toe die toch eens een feit zal worden”.

Ds. Grisnigt brengt nog steeds tijdens de vergaderingen van de classis zijn bezwaren tegen het SoW-proces naar voren. „Maar de geluiden vanuit de classicale vergaderingen worden door de top van de kerk gelijk geneutraliseerd met allerlei wollige uitspraken. Vanuit de generale synode wordt er weinig bijgesteld. Ik heb gevoeld dat bij ons in kerkelijk opzicht alles bij de handen wordt afgebroken. Is het daarom niet tijd de schuldvraag te stellen? Moeten we ons niet verootmoedigen? Wanneer we het Oude Testament erop naslaan zien we dat als Israël aan het einde van zijn kunnen gekomen was, de Heere uitkomst gaf. Dat zijn gedeelten uit de Bijbel die ons in deze tijd veel te zeggen hebben”.

Reformatica
Ds. Grisnigt was lange tijd voorzitter van de Stichting Reformatica. Hij vindt dat de gereformeerde gezindte over het algemeen te laat inspeelt op nieuwe uitdagingen in de informatietechnologie. „Het gevolg is dat bezinning te laat op gang komt”.

Verder heeft hij met veel plezier tien jaar het voorzitterschap van de stichting In de Rechte Straat bekleed. „Het was een enerverende periode van ingrijpende reorganisatie, van rijke contacten met onder meer ds. Hegger en met christenen uit Italië, Spanje, Latijns- en Midden-Amerika”. Ook via deze organisatie ontdekte hij de veelkleurigheid van de wereldwijde kerk. De Bennekomse predikant heeft de indruk dat de onkunde over Rome in het algemeen, maar ook onder predikanten groot is. „Rome is nauwelijks veranderd, alleen de aanpak is iets anders”.

Evenwicht
Ds. Grisnigt probeert een prediking te brengen die het evenwicht houdt tussen een benadering vanuit het verbond en het accent op verkiezing en bevinding. „De gemeente is een zichtbare gestalte van het Lichaam van Christus, maar je kunt niet van iedereen zonder meer zeggen dat hij de Heere Jezus liefheeft en Christus als zijn Zaligmaker kent. Ik merk bij ouderen vooral de vraag naar de zekerheid van het geloof en de vragen rond de rechtvaardiging, terwijl bij jongeren een ontwikkeling is waar te nemen waarbij de geloofsbeslissing en de vragen van wedergeboorte en bekering in de verdrukking dreigen te komen door een te eenzijdig het accent leggen op de levensheiliging. Dat is naar mijn mening gekomen door de invloed van de evangelische beweging. Iets wat me met zorg vervult”.

Met het oog op zijn 25-jarig jubileum vindt ds. Grisnigt Psalm 124 passend. „Met alles wat misgaat in de kerk is het uiteindelijk de diepste en geweldige zaak dat Christus, Die de Koning van Zijn Kerk is, leeft en alle macht heeft in hemel en op aarde. In Hem en Zijn werk ligt het fundament van de kerk vast. Op Hem moeten we voor de toekomst het oog van het geloof gericht houden. Met alles waar wij houvast in vinden buiten Christus zullen we absoluut bedrogen uitkomen”.