Een veilige haven op de Westoever
Door S. C. Bax
KRIMPEN A/D LEK – „Vanuit dorpen en steden in een wijde kring rond Ramallah komen vooral Palestijnse christenen naar onze gemeente. Het is een min of meer veilige haven in een islamitisch gebied. Waar christenen in Palestijns gebied zich vaak niet echt op hun gemak voelen, komen ze in Ramallah als in een veilige haven bijeen. We ervaren dat als een zegen, temeer daar onze gemeente groeit als kool”.
Isa Bajalia is voorganger van een gematigde pinkstergemeente in de grote Palestijnse stad Ramallah. Hij behoort tot de evangelische Rhema-kerken die vooral in de VS maar ook in bijvoorbeeld Zuid-Afrika te vinden zijn. Maar op de Westelijke Jordaanoever was de Rhema nog niet vertegenwoordigd en koos men voor aansluiting bij een bestaande groep. Bajalia is in Nederland op uitnodiging van “Israël Support”, onderdeel van de Stichting Asian Care van de Stichting Oost Europa Zending in Krimpen aan de Lek.
Zendingsvisie
De 38-jarige voorganger stamt uit een oud Palestijns geslacht dat geworteld is in de Grieks-Orthodoxe Kerk. Maar, zoals veelal het geval, zijn familie leefde maar oppervlakkig mee met de kerk. Voordat Isa geboren werd, namen zijn ouders in 1948 de wijk naar de Verenigde Staten waar de Palestijnse kapper zijn gezin van brood voorzag door instellingskok te worden.
De in 1952 geboren Isa kwam daar als jongen in contact met de Rhema-kerken. Na eerst gewerkt te hebben, zag hij het steeds meer als taak Gods Woord te verkondigen. Na het halen van enkele diploma's raakte hij meer en meer betrokken bij zendingswerk. Zo was hij actief in grotestadszending in Mexico-stad.
Vergeten volk
In 1991 besloten zijn kerken hem en zijn in de VS geboren en getogen echtgenote uit te zenden naar Palestijns gebied. De Palestijn had namelijk aangegeven dat zijn hart lag bij zijn eigen volk. Hij vond onderdak bij de daar al latent aanwezige (gematigde) pinkstergroepen.
Hij houdt contact met zijn Rhema-kerken via de in Jeruzalem gevestigde basis- en middelbare school. Voorganger Bajalia noemt christenen in zowel Israël als onder de Palestijnse Autoriteit (PA) een vergeten volk. „Van buitenaf kijken mensen veelal naar het jodendom en de islam en wat zich daartussen afspeelt. Voor christenen is nauwelijks oog”. Tegelijk zegt de voorganger dat, hoewel de moslimwetgeving bekeringsijver met de dood straft, de soep onder de Palestijnse Autoriteit in dezen zeker niet zo heet gegeten wordt als ze wordt opgediend.
De pinkstergemeenten in Palestijns gebied weten zich verwant met het Bethlehem Bible College, de Palestijnse theologische opleiding die onder andere vanuit ons land door Open Doors gesteund wordt. De Gereformeerde Gemeenten hebben een bescheiden aanvulling gegeven aan de bibliotheek van het college door puriteinse lectuur ter beschikking te stellen.
Vrouwen
De kerk waarvan de Palestijnse Amerikaan voorganger is, telt momenteel rond de zeventig leden. Op een enkele buitenlander na is iedereen Palestijn. De meeste leden zijn wel man. Dat was voor de kerk reden tot een extra inzet onder Palestijnse vrouwen. „Dat doen we in het besef dat de Heere in Zijn Woord ook veelvuldig van vrouwen gebruikmaakt. In de moslimcultuur mogen vrouwen namelijk niet met mannen praten. Ze mogen zelfs niet groeten”.
De vrouw van de voorganger belegt bijeenkomsten voor moslimvrouwen. Voorganger Bajalia zegt dat zijn christelijke gemeente niet bedreigd wordt door de Palestijnse Autoriteit van Jasser Arafat als zodanig. „Ramallah is een zekere vrijplaats voor christenen. Dat komt mede omdat door de internationale aanwezigheid van grote banken en consulaten een vrijer klimaat is ontstaan”.
Messiasbelijdend
Gaza is het politieke hart van de Palestijnse Autoriteit, maar Ramallah meer het culturele centrum. De predikant durft zelfs de stelling aan dat Palestijnse christenen in Ramallah het onder Arafat makkelijker hebben met hun christen-zijn dan Messiasbelijdende joden in Israël. „Er leeft onder ons dan ook geen zorgen over verdrukking. Dat wil zeggen dat het per regio verschilt. Wij Palestijnse christenen hebben eigenlijk meer te vrezen van de Grieks-Orthodoxe Kerk dan van de Palestijnse Autoriteit”.
Tegelijk komt in met name dorpen en kleinere steden buiten Ramallah nog vervolging voor. De voorganger zet zich samen met David Ortiz in voor de vrijheid van godsdienst op de Westoever. Hij komt indien nodig op voor hen die vanwege hun geloof gevangen genomen zijn door de Palestijnse Autoriteit.
Arafat
Voorganger Bajalia neemt afstand van de bewering dat de Palestijnse Autoriteit van Arafat christenen vervolgt. „Wel is het zo dat mensen gevangen genomen worden als met name moslimfundamentalisten klagen over bekeringsijver richting hun familie. Ik zal zeker de Palestijnse Autoriteit als regering niet onder kritiek stellen. De Heere Jezus eerbiedigde ook de Romeinse overheden. Ik preek het Evangelie en wij bidden voor de regering”.
De predikant geeft er de voorkeur aan met de eigen autoriteiten in gesprek te treden als zich problemen voordoen. „Dat is veel beter dan naar de pers stappen of naar de zogeheten christelijke ambassade in Jeruzalem. Die ambassade heeft een politiek belaste naam. De Palestijnse Autoriteit waardeert het dat wij direct met haar overleggen”. Zo heeft de predikant zich ook ingezet voor een Palestijnse christen, een vader van negen kinderen, die gevangen zat vanwege zijn geloofsovertuiging.
Onderwijs
In Ramallah heeft de kerk een kindercrèche die door allerlei kinderen bezocht wordt. Ook de school in Jeruzalem trekt nogal wat leerlingen. De predikant is dankbaar dat het werk gestaag voortgang vindt en kennelijk gezegend wordt. Jonge kinderen uit moslimgezinnen blijken thuis geestelijke liederen te zingen. Een moslimvader kwam daarover bij de voorganger praten. „Eerst dacht ik dat hij kwam klagen. De hele familie, inclusief grootouders, woont bij elkaar. De man heeft nogal fundamentalistische familie. Ik vroeg of hij zijn kind soms van school wilde halen omdat wij wat dat betreft geen water bij de wijn doen. Hij reageerde verbaasd: „Neen, ik wil juist mijn andere kind ook bij u op school doen”.
