Antizendingswet blijft
struikelblok in Israël

In het voorgestelde document worden onder meer hun taken opgesomd. Maar de kerken hebben tot nu toe geweigerd hun handtekening te plaatsen, omdat Zvili niet wil dat ook de clausule „de verkondiging van ons geloof” wordt opgenomen.

Het overleg tussen Zvili en leiders van protestantse en evangelische christenen en Messiasbelijdende joden wordt voortgezet. Dat zeggen Baruch Maoz, voorzitter van het Messiaans Actie Comité (MAC), en Charles Kopp, voorzitter van de verenigde christelijke raad in Israël (UCCI). Maoz vertegenwoordigt Messiasbelijdende joden in Israël en Kopp protestantse en evangelische kerken en organisaties.

Compromis
Volgens christelijke bronnen zoekt Knesset-lid Zvili, kennelijk geschrokken van de negatieve reacties die zijn wetsontwerp onder de christelijke supporters van Israël heeft ontlokt, naar een compromis waarmee zowel hijzelf als christenen kunnen leven. De tekst van het voorstel is al bijgesteld. Aanvankelijk werd een gevangenisstraf van een jaar in het vooruitzicht gesteld voor degenen die materiaal dat tot bekering oproept in het bezit hebben, drukken of verspreiden.

Volgens de nieuwe versie zal het alleen worden verboden ongevraagd bekeringslectuur over de post te verzenden. Overtreders kunnen dan met ten hoogste een verblijf van drie maanden achter de tralies worden gestraft. Kopp spreekt in dit verband van een „even ondemocratisch en vrijheidsbeperkend” voorstel, dat hij van de hand wijst.

De UCCI wil niets ondertekenen waarmee het MAC niet akkoord gaat. Zvili heeft gezegd dat hij niet alleen zijn steun voor het wetsvoorstel zal intrekken, maar ook dat hij zich er actief tegen zal verzetten als er overeenstemming kan worden bereikt. Op het ogenblik wordt er over verschillende formuleringen overleg gevoerd. Maar de zinsnede waar Zvili moeite mee heeft, heeft betrekking op de vrijheid van woordverkondiging. Maoz: „Wij hebben duidelijk gesteld dat wij niet zullen onderhandelen als hij ons recht tot vrijuit te spreken met betrekking tot religieuze kwesties wil uitschakelen”.

Doordrukken
Mocht een akkoord met Zvili worden bereikt, dan betekent dat overigens niet dat het wetsvoorstel direct van de baan is. De kans is namelijk groot dat de orthodoxe partijen dit toch door willen drukken. „De steun voor het wetsvoorstel zal verminderd zijn als Zvili zich terugtrekt, maar deze zal niet zijn verdwenen”, zegt Maoz. „Wat ons betreft is er dus geen plaats voor valse gerustheid. In het bijzonder omdat deze regering zo afhankelijk is van de orthodoxen.”

De tijd om een compromis te vinden met Zvili begint te dringen. Ds. Maoz verwacht dat het plenum van de Knesset eind deze maand over het voorstel voor de antizendingswet gaat vergaderen. Het is onduidelijk of er een meerderheid van de Knesset-leden voor het voorstel zal stemmen.

Tegenstrijdig
Premier Benjamin Netanjahoe heeft een brief geschreven aan christelijke leiders wereldwijd, waarin hij stelt dat de regering tegen het antizendingswetsvoorstel is. Maar Maoz wijst erop dat de premier ook een tegengestelde verklaring heeft gegeven aan Knesset-lid Meir Porush (Verenigd Thora Judaïsme). De premier stelt daarin dat hij een wetsvoorstel zal steunen dat „de balans weerspiegelt” tussen enerzijds het behoud van de vrijheid van godsdienst en anderzijds „de waardevolle oorlog tegen missionaire activiteit”.

In 1996 verzond Morris Cerullo ongevraagd honderdduizenden missionaire boeken uit de Verenigde Staten naar Israëlische gezinnen. Het Israëlische blad “Christians and Israel”, dat wordt gesponsord door het ministerie van buitenlandse zaken, wijst er deze week in het hoofdartikel op dat deze actie „zonder twijfel een handeling van extreme ongevoeligheid” was. Naar aanleiding van deze lectuurinvasie dienden Zvili en Mosje Gafni (Verenigd Thora Judaïsme) hun ontwerp voor een antizendingswets in. Maar, zo voegt het blad eraan toe, de respons van de indieners van het wetsvoorstel „is niet alleen een belediging voor onze christelijke vrienden, maar ook een potentiële schending van de gekoesterde democratische tradities en een motie van wantrouwen tegen Israëls joodse burgers en de kracht en bestendigheid van hun geloof”.