„Wet en Evangelie zijn
in de kerk vertroebeld”

De hervormde predikant uit Goudswaard waarschuwde voor een verkeerd gebruik van de wet. „De wet houdt u de spiegel voor en laat zien hoe verdorven u bent. De grootste ellende is echter dat we proberen de wet te houden en het ook nog denken te kunnen. De wet eist echter volmaaktheid en dat halen we nooit. Daarom”, zei ds. Simons, „moeten al onze werken worden verteerd in Gods heiligheid. Paulus wijst ons in Romeinen 10 een andere weg: Christus, als einddoel en vervuller van de wet.”

De predikant wees naar Israël als „het verkeerde voorbeeld. Het volk van Israël dacht dat ze met hun werken God moesten behagen. Maar ik mag u nu verkondigen: God is in Jezus Christus verzoend en dit Woord der verzoening komt heden tot u.”

Opmerkingen als „zalig worden gaat niet zomaar” of „er moet toch eerst wel heel wat gebeuren”, noemde ds. Simons „onschriftuurlijk.” „Ik heb dat ook jarenlang gedacht. Ik bad, hoopte en veranderde, maar er gebeurde niets, totdat ik hoorde wat er op Golgotha is gebeurd. Toen brak ik. Zonder mij heeft het God de Vader behaagd Zijn Kind in mij te openbaren tot zaligheid.”

Wachten op een stem uit de hemel of op een visioen is volgens hem tevergeefs. „God komt anders. Hij komt door Zijn Woord en door Zijn Geest. God is in Christus niet ver van u, maar heel nabij, in Zijn Woord. De zaligheid ligt als het ware in uw schoot. God biedt Zijn kind aan in de beloften van het Woord. Laat u zaligen, want God is bevredigd. Je mag zakken en zinken op het volbrachte werk van Immanuël en zo ben je in Gods ogen een rechtvaardige.”

Toetsen
Ds. P. de Vries, de plaatselijke hervormde predikant, opende de zendingsdag. Hij signaleerde verschillen tussen christenen in Nederland en daarbuiten. „Maar er is wereldwijd ook een gemeenschappelijke beleving: Ik was uitgeteerd, maar Hij zag op mij neer.”

De predikant vindt het „onverstandig” eigen wegen te toetsen aan de wegen van anderen. „Gods wegen zijn divers. Augustinus is anders geleid dan Brakel. De machtige werking van de Heilige Geest, waardoor een mens in staat wordt gesteld de Middelaar te omhelzen, is niet in kaart te brengen.” Volgens de predikant moet Christus centraal staan. „Het ware geloof begint en eindigt met het geloof dat Jezus de Zoon van God is. Dit is het enige houvast voor Gods kinderen. We zijn van onze plek als we roemen in ons geloof of onze bekering. Een kind van God heeft alleen te roemen in het kruis van Christus.”

Voor ds. De Vries is het bevel van geloof en bekering onmisbaar. „Het is voor of tegen. We moeten niet de kant op van: „We zijn ermee bezig, maar we zijn nog niet zover om Jezus te omhelzen.” Dan houd je jezelf voor de gek en neem je de roepstem van Christus niet ernstig. Alleen wie de Zoon heeft, heeft het leven. Anders niet.”

Wolven
's Middags sprak ds. M. van Kooten uit Montfoort over de uitzending van Gods knechten. „In Matthéüs 10 lezen we dan dat de Heere Zijn knechten uitzendt te midden van de wolven. Zo'n wolf verwijst naar de natuurstaat van de mens. Maar door het woord van Gods knechten worden vijanden in het hart getroffen. Weet u daarvan?” vroeg hij de 600 aanwezigen. „Dat zondaar zijn voor u werkelijkheid werd en dat u in die weg leerde vertrouwen op het borgwerk van Christus?”

Volgens ds. Van Kooten bevinden de ergste wolven zich niet in China of op de Walletjes. „Nee, die zitten vandaag hier. De zwaarste wolven zijn zij die allemaal barrières opwerpen om de toevlucht tot Jezus maar niet te hoeven nemen. U kunt niet bouwen op gestalten of op veranderingen. U hebt te bouwen op de beloften van het Evangelie, waarin Jezus Christus als het volmaakte offer wordt aangeprezen.”

Ds. L. Schaafsma, zendingspredikant in Malawi, stond in zijn slotwoord stil bij een ”kloppende Jezus”, vanuit Openbaring 3. „Jezus klopt aan de deur van uw hart. Allermeest door de prediking van het Evangelie en door de bediening van de sacramenten. In elke prediking roept Hij u tot Zich. U moet komen. De verzoening is aangebracht. U hoeft er zelf niets aan te doen. U kunt als het ware slapende zalig worden.”

Hij benadrukte de ernst van Jezus' staan aan de deur. „Hebt u de deur al geopend? Dat moet. Hij mag niet gesloten blijven. Of doet u alsof u niet thuis bent? Maar let er dan wel op, dat Hij er nog staat. Hij kan zich ook omkeren en weggaan en u overgeven aan het goeddunken van uw hart. Hij staat en roept u. Hij meent het. Jezus is wachtend, o zondaar, op u.”