Toebereider van blijvende spijs

Francis Foucachon kwam terug naar de stad aan de Rhône, zocht vertier in het keukenvak en blonk daarin uit. Chef Paul Boceuse vroeg hem als assistent, meldt hij achteloos. Navraag leert dat Boceuse een kok van wereldklasse was, „de absolute top. Mensen gaven graag 450 gulden voor een diner, 250 gulden voor een lunch door hem bereid.” Foucachons kostje zou gekocht zijn. Maar de roeping om theologie te gaan studeren bleek sterker.

Francis, een persoonlijkheid die gezag uitstraalt, groeide op in een Frans hervormd gezin, waar hij het vijfde kind was, maar hij hoorde het Evangelie nooit echt. „Bij de Alpenjagers. kwamen de vragen van zonde en oordeel, van tijd en eeuwigheid op me af. maar ik verdrong ze door mijn roekeloze leven.”

Francis kwam in aanraking met gereformeerde baptisten en ging naar de bijbelschool. Hij ontmoette er zijn vrouw, een Amerikaanse. Het echtpaar verhuisde naar de Verenigde Staten, waar hij in staat werd gesteld theologie te studeren. Bij behoudende Amerikaanse baptisten voelde hij zich thuis.

Rijp
Frankrijk bleef trekken, al ging hij accentloos Engels spreken. Hij besloot zijn studie in Aix-en-Provence, aan de vrije gereformeerde faculteit, af te ronden. „Daar rijpte bij mij de liefde voor de gereformeerde religie. Nog niet wetend wat de Heere met ons voorhad, gingen we naar de VS terug. Mijn vrouw en ik besloten over te gaan naar de Presbyterian Church of America (PCA). Onze kinderen zijn allemaal gedoopt.”

De roep kwam vanuit Quebec, het Franstalige Canada. Via de zendingsorganisatie Mission to the World (van de PCA) ontwikkelde hij in Manhattan een visie op de wijze waarop geëvangeliseerd kan worden in de stad. De oude liefde, zijn geboortestad Lyon, trok nog steeds en het echtpaar zag daar hun weg heen. Mission to the World nam dat gevoelen over.

Francis Foucachon zegt er stil van te zijn geworden zoals de Heere is meegekomen in het werk. „Deuren gingen open, wijd en onverwacht. Maar God heeft ons een les geleerd die wij bijna niet kunnen vergeten. Hemelvaartsdag drie jaar geleden nam Hij onze collega, de PCA-predikant David Vos, weg. De 42-jarige predikant liet zijn Franse vrouw en drie kleine kinderen achter. David was een systematisch theoloog, die ook onder moslims werkte. Hij was door en door gereformeerd en trok heldere theologische lijnen. Het team paste geweldig bij elkaar, we hadden visie om te evangeliseren, gebouwen werden ons aangeboden, het kon niet mooier. Mijn vrouw en ik hebben langzaam geleerd de Heere bij te vallen en we zijn het verlies van David als een les van de Heere gaan zien. De voortgang van Zijn werk hangt niet van ons af, niet van mijn inzet of van onze successen. Het ging te goed, het was te mooi.”

De weduwe van David Vos is ondertussen ingeschakeld als diacones.

Lyon
Onverwacht kreeg het echtpaar een huurhuis aangeboden in Limonest, een noordelijk voorstadje van Lyon. Het riante patriciërshuis vormt een prachtige uitvalsbasis om de bevolking van Lyon te dienen met het Woord. Deuren openden zich in weeshuizen, sociale hulpverlening waarbij ook Gods Woord ter sprake komt, kwam van de grond. Evangelisatieteams zijn actief, gemeenteleden werven persoonlijk. Met Amerikaanse christenen, zakenlui en hun gezinnen, kwam een relatie tot stand.

Het plan voor een Amerikaanse school, die zondags gebruikt zou mogen worden als kerk, kreeg onverwacht veel steun. Burgemeester Raymond Barr, de vroegere Franse liberale premier, steunde publiek het initiatief voor een Amerikaanse christelijke school. Foucachon laat de brief van Barr zien. De liberaal ziet de school ongetwijfeld als een kroon op zijn inspanningen om Lyon op te stuwen in de vaart der volkeren. De Amerikaanse minister Allbright bezocht indertijd Lyon en sinds haar bezoek aan de school staat ook ds. Foucachon op de lijst van vips. De stad Lyon biedt faciliteiten. Het bedrijfsleven blijkt vrijgevig als het gaat om financiële en materiële hulp. De dominee maakt er graag, maar gepast gebruik van.

Dordt
De buurman van ds. Foucachon in Limonest werkt bij de Kamer van Koophandel in Lyon. Hij bood tijdens een gesprek ongevraagd voor de avonduren ruimte in de handelsschool aan voor kerkelijke activiteiten. Bewust, vanuit evangelisatorisch oogpunt, kozen Foucachon en zijn team voor een aparte Franstalige kerk naast de zondagse Engelstalige diensten. Vanuit de kerk is in de school ondertussen ook een cursus godsdienstige vorming opgezet. Het materiaal van het Nederlandse Comité d'Entraide, de uitgave van de geloofsbelijdenissen inclusief de Dordtse Leerregels, is lesstof in Lyon, de tweede stad van Frankrijk. Prof. Paul Wells uit Aix begeleidt en geeft af en toe les bij zijn Lyonse vriend. De lessen zijn ter verdieping, maar ook om meer toegerust te kunnen evangeliseren.

De protestantse kerk in Lyon groeit, mede door het evangelisatiewerk. Men heeft de Franse kerk en de Amerikaanse school meer gescheiden, om vermenging te voorkomen. „Het Evangelie is geen Amerikaans bedrijfsgebeuren.” Langzaam maar zeker komen er meer Fransen in de kerk. De gemeente is bewust al gesplitst en de twee kerken komen in de week in kleine groepen bij elkaar.

Foucachon is dankbaar voor de les die hij leerde door het verlies van zijn collega. „Ik hoop dat het voldoende was om nederig te blijven. Elke dag opnieuw mogen we alles van Hem leren verwachten, maar dat is een moeilijke les”, vertelt de Lyonse dominee. Hij hoopt met zijn team een instrument te zijn waardoor God nog meer wonderen wil werken in Lyon. „Want de meeste van de 2 miljoen inwoners leven zonder God en Zijn geboden.”

Dit is het tweede deel in een serie interviews over stadsevangelisatie in Berlijn, Lyon, Glasgow en Gent. Morgen deel 3.

Zie ook:
Water gieten op een zandbodem - 7 november 2000