Lange omweg naar Teellinck

Nooit had Annemie Godbehere zelfs maar gehoord van de synode van Dordrecht. Maar toen ze eenmaal in Engeland woonde, leidde de weg, via veel omwegen, tot de gereformeerde geloofsleer, tot de puriteinen en via hen tot de Nadere Reformatie. Ze kwam uit bij Willem Teellinck, die zelf, nu vier eeuwen geleden, ook in Engeland tot bekering kwam. Teellinck vertaalde puriteinen in het Nederlands. En mevrouw dr. Godbehere? Ze ziet het als een taak, een roeping om Teellinck in het Engels uit te geven.

„Het dorp waar ik ben grootgebracht, het Limburgse Horst, was voor 99,9 procent rooms-katholiek. Tot mijn huwelijk met mijn anglicaanse man nam ik deel aan de rituelen van de Rooms-Katholieke Kerk, maar met mijn verhuizing naar Engeland zette ik daar een punt achter. In feite keerde ik toen het roomse bijgeloof en de afgodendienst de rug toe.

In Engeland brak een tijd aan waarin ik ging nadenken over de diepste vragen van het leven. Eén ding wist ik: Er is een God, Die mij heeft geschapen. Dat moest wel zo zijn; let er eens op hoe prachtig de natuur is. Maar verder was ik overal onkundig van. Mijn man ging ook niet naar de kerk.

In vele filosofieën en religies heb ik het antwoord gezocht om mijn levensvraag: theosofie, Scientology Kerk, yoga, transcendente meditatie. Maar zodra ik me de grondslagen had eigengemaakt, verliet ik elke filosofie weer, zonder antwoord op mijn vragen. Achteraf zie ik daar Gods voorzienigheid in.

Op een nacht kwamen twee woorden tot mij: Volg mij. Het was een krachtige nodiging. Ik herkende ze als de woorden waarmee Christus Zijn discipelen riep. God trok me en ik antwoordde.

Ik belde een anglicaans predikant op: „Hoe word ik christen?” „Kom tot ons over”, antwoordde hij. Maar zijn kerk was niet gereformeerd. En de vragen die ik stelde waren te moeilijk. Hoe kon God Ezau haten? Hoe kon hij Farao's hart verharden?

Toen kreeg ik van een vriend uit Zuid-Afrika een boekje over de vijf punten van het calvinisme: de totale verdorvenheid van de mens, de onvoorwaardelijke verkiezing, de beperkte verzoening, de onwederstandelijke genade en de volharding der heiligen. Dat bekeerde me van het arminianisme tot het calvinisme. Ik ging me interesseren in de puriteinen en via hen kwam ik op het spoor van de Nadere Reformatie. Ook van deze term had ik overigens nooit eerder gehoord.

Ik kreeg ook het verlangen om gezonde calvinistische lectuur uit mijn vaderland in het Engels te vertalen. Door de profeet Hosea sprak God over Israël: „Mijn volk gaat verloren, omdat het geen kennis heeft.” Dit tekent de toestand van de kerk in Engeland.

Mijn baan als manager binnen de National Health Service heb ik opgezegd om me volledig te kunnen concentreren op mijn studie van de Nadere Reformatie. Vorig jaar heb ik die kunnen afsluiten met een dissertatie over Teellinck.

Teellinck trok me het meest om te vertalen om zijn pastorale insteek, zijn grote kennis van het menselijk hart. De zinsbouw in zijn boeken is wel ingewikkeld, maar Teellinck schreef voor het gewone volk en daarom is hij toch gemakkelijk te begrijpen.”