„Buiten het geloof
is er geen boete”

Ds. Lohuis sprak tot zo'n honderdtwintig jongeren over ”Boete bij Calvijn”. „Calvijn streed bij de boete tegen de dwalingen bij Rome en bij de wederdopers. Rome leerde dat in de weg van boetedoening de mens kan opklimmen tot zaligheid. Boete was de voorbereiding om tot geloof te komen. De wederdopers leerden een geloof zonder boete. Ze streefden naar een volmaakt leven en ze hadden zelf de macht om de zonde te doden.”

Volgens ds. Lohuis ziet Calvijn het leven van de boete als een leven uit Christus. „Als we ondervinden onvolmaakt te zijn, brengt ons dat bij de Bron, Die wel volmaakt is. En we gaan meer en meer leven uit de volkomen rechtvaardiging van Jezus.”

Levenslang proces
De hervormde predikant uit Scherpenisse zei dat als Calvijn spreekt over boete, hij de levensheiliging bedoelt. „En er is geen levensheiliging dan door het geloof. Zulke boetvaardigheid is een levenslang proces. In Christus ben je heilig, maar in de praktijk is het een dagelijks heilig worden en je vordert steeds maar een stukje.”

Calvijn richtte zich tegen de dopersen door te laten zien dat een volmaakt leven niet kan. Door de onvolmaaktheid in de heiliging moeten Gods kinderen leren steunen op de volbrachte rechtvaardiging door Christus.

De predikant ziet het doperse gevaar van het streven naar volmaaktheid terugkomen in onze tijd. „In evangelische kringen móét altijd zo veel, alsof de mens in eigen kracht de zonde kan weerstaan en heilig leven. God laat echter Zijn genade niet afhangen van ons perfectionisme, maar van Zijn vrijwillige liefde.”

Hoge prijs
Calvijn streed ook tegen Rome. „Rome dacht dat de rechtvaardiging door het geloof de mens zorgeloos en goddeloos maakt. Maar waar God het geloof plant, ontstaat de tere vreze Gods. Dan besef je welke hoge prijs Christus heeft betaald en is er geen lust meer tot de zonde.

Rome leerde bovendien, dat het ontvangen van vergeving afhankelijk is van de verbrijzeling van het hart en van boete doen. Ds. Lohuis ziet in de gereformeerde gezindte dit roomse trekje terugkomen. „Er wordt door sommigen gezegd, dat een bepaalde mate van verbrijzeling nodig is eer Christus Zich openbaart aan de ziel. Maar hoe diep moet die verbrijzeling dan gaan? Als de vergeving afhangt van de verbrijzeling van het hart, dan zal er nooit vergeving plaatsvinden.”

De hervormde predikant Lohuis is bang dat velen in deze strik vallen. „Dat gebeurt als er wordt opgeroepen tot meer zondekennis. Of als iemand worstelt om zijn behoud en dan weer onder de wet tot boetedoening wordt gebracht. Het is niet één oog op Zijn barmhartigheid en één oog op mezelf of op Gods wet. We moeten leren beide ogen in de bedelaarsgestalte te richten op Gods barmhartigheid. Het gaat om het deelgenootschap aan Christus. Daarbuiten is er geen waarachtige boete.”

Kenmerken
De predikant noemde het leven van de boete een leven van het geloof uit de Bron. „Kenmerken van dat leven zijn zelfverloochening, kruisdragen en het overdenken van het toekomende leven. Zeker dat laatste. Voor Gods kinderen is de dood een gouden brug en een welkome vijand.” Ds. Lohuis sloot af met een vraag. „Is ons leven zo doortrokken van de boete? Niet om de zondekennis op zich, maar dat God in ons verheerlijkt wordt doordat wij in de bedelaarsgestalte uit Christus leven?”