„Weggooien medische
dossiers bedreiging”

Het weggooien van medische dossiers en andere medische gegevens na tien jaar vormt een regelrechte bedreiging voor de volksgezondheid in de 21e eeuw. Onderzoek naar de langetermijneffecten van medicijnen en behandelingen zal hierdoor onmogelijk worden.”

Die kritiek uitte prof. dr. ir. F. van Leeuwen in haar intreerede ter gelegenheid van haar benoeming tot bijzonder hoogleraar ”epidemiologie van kanker” aan de Vrije Universiteit, afgelopen vrijdag. In de kankerepidemiologie wordt onderzoek gedaan naar het vóórkomen van kanker en naar oorzaken hiervan, zoals leefgewoonten en omgevingsfactoren.

Mevrouw Van Leeuwen is hoofd van de afdeling epidemiologie van het Nederlands Kanker Instituut/Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis. Ze heeft vele publicaties op haar naam staan over de effecten van roken en hormoongebruik en het daaraan verbonden risico van het ontstaan van kanker.

Van Leeuwen wijst op een artikel in de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) waarin is vastgelegd dat medische dossiers maar tien jaar bewaard mogen worden. Alleen als een langere bewaarduur noodzakelijk is voor de medische begeleiding van de patiënt, kan daarvan worden afgeweken. Veel ziekenhuizen gebruiken volgens Van Leeuwen het nieuwe wetsartikel om hun overvolle archieven op te ruimen. Ze noemt dit in strijd met de belangen van zowel huidige als toekomstige patiënten.

Als voorbeeld noemt Van Leeuwen de neveneffecten van allerlei medicijnen en behandelingen die zich vaak pas geruime tijd na de bewuste behandeling of het medicijngebruik openbaren. Vaak is die periode langer dan tien jaar. „De sterk verhoogde kans op een zeldzame vorm van kanker van de vagina bij zogeheten DES-dochters manifesteerde zich pas twintig jaar na de behandeling. Ook de licht verhoogde kans op borstkanker bij de DES-moeders zelf bleek pas na 25 tot 30 jaar.”