„Impeachment staat los van 'Irak'”

Regeringsleiders buiten de VS waren gisteren zeer terughoudend in hun reacties en zeiden dat het een binnenlandse aangelegenheid van de VS was. De Filipijnse president Joseph Estrada weigerde een reactie te geven en de Britse premier Tony Blair, een bondgenoot van de president, zei dat het niet gepast was voor hem om te reageren.

Maar Blair zei „niets dan minachting” te hebben voor de suggesties dat de aanval op Irak bedoeld was om de aandacht van de afzetting af te leiden. „Ik vind het grotesk en beledigend, niet alleen voor president Clinton maar ook voor mijzelf, dat iemand zou kunnen zeggen dat wij Britse of Amerikaanse militairen in actie zouden sturen vanwege een binnenlandse aangelegenheid van de VS”, zei Blair. Hij zei dat het uitstellen van de aanval tot na de afzettingsstemming „gelijk zou staan aan grove nalatigheid” van onze plichten.

De voorzitter van de commissie van buitenlandse zaken van de Franse Nationale Assemblee, Jack Lang, herhaalde dat de Amerikaanse president „het slachtoffer is van een heksenjacht uit een andere tijd”. Het Huis van Afgevaardigden heeft de wereld zojuist een „festival van hypocrisie” gegeven, zei Lang, die eraan toevoegde dat de procedure een „parodie op de gerechtigheid” was en een vorm van „sektarisch fundamentalisme” dat een grote democratie dreigt te destabiliseren.

Het Zuid-Koreaanse staatspersbureau Yonhap zei dat het „een erg ongelukkige dag voor president Bill Clinton en de VS was” en riep de president ertoe op zijn excuses aan te bieden voor de leugens.

Linkse Britse kranten steunden Clinton; rechtse waren het eens met de aanklacht en zeiden dat de president moet opstappen en vervangen moet worden door vice-president Al Gore. De rechtse News of the World schreef: „Het is tijd om Bill de deur te wijzen en hallo tegen Gore te zeggen”. De linkse Observer noemde de afzetting een „tragedie voor de VS en de wereld”.

De Berlijnse Morgenpost sprak van een „afschuwelijk theater” en beklaagde het aanziensverlies van de VS door de afzetting. Volgens de krant heeft de affaire „het politieke klimaat in de VS vergiftigd” en het aanzien van het land in de wereld aangetast.

In de Italiaanse La Stampa was een groot portret van Clinton afgedrukt. „Deze ogen, rood en vernederd, die zware wallen onder de ogen, de grijze gelaatskleur, zijn de tragische getuigenis van de vernedering van een jonge leider, William Jefferson Clinton, de Democraat die een einde maakte aan de twaalfjarige hegemonie van de Republikeinen in het Witte Huis, de man die de hoop van redelijk links in de wereld weer nieuw leven heeft ingeblazen”, schreef columnist Gianni Riotta.

„De lezer die deze bijzonder dramatische foto met een stralende Clinton in 1992 vergelijkt, met een spitste Clinton in 1995 toen hij zijn rivaal Newt Gingrich in het begrotingsdebat had verslagen, met de staatsman Clinton van de Balkan, Ierland, het Midden-Oosten, zal elementen ter overdenking vinden”.

„Niet alleen over de toekomst van de politiek in de VS en de wereld, maar ook, misschien bovenal, over de zwakte van menselijke wezens, over het lot van de mensen met macht, die niet immuun zijn voor hun eigen zwaktes of de gruwelijkheden van het lot”.