Een brij van waarheden

Met andere woorden, wat ze in hun privé-leven uitspoken gaat ons niet aan, maar wat zij als officieel functionaris doen gaat ons wel degelijk aan. Een uitkomst die parallel loopt aan een onderzoek van The Wall Street Journal en NBC waaruit blijkt dat 65 procent van de Amerikaanse burgers er niet (meer) van uitgaat dat hun leiders zich op moreel vlak voorbeeldig gedragen. Dat kan hun ook niet schelen, als het land maar effectief geleid wordt. Intussen gaat Starr onverdroten verder met de verschillende onderzoeken, die ook dwarsverbingen hebben gekregen, waardoor velen binnen en buiten de Verenigde Staten (VS) er soms geen touw meer aan vast kunnen knopen.

Feit is dat de Whitewater-affaire en de vrouwenaffaires formeel niets met elkaar te maken hebben. Verwarrend is echter dat minister van justitie Janet Reno aan Kenneth Starr opdracht heeft gegeven om de verschillende zaken te onderzoeken. Daardoor krijgt men al gauw de indruk dat het om een affaire gaat met verschillende vertakkingen. De verschillende affaires hebben met elkaar gemeen de stelselmatige ontkenningen van het echtpaar Clinton dat de een of de ander zich misdragen zou hebben.

Volgens twee kranten deze week, The New York Times en de Washington Times, raakt het team van Starr er meer en meer van overtuigd dat Hillary Clinton indertijd als vrouw van de gouverneur van Arkansas en als succesvol advocate een veel grotere rol heeft gespeeld in de Whitewater-affaire dan zij later onder ede heeft toegegeven.

Rol van Hillary
Het probleem voor Starr is echter dat als hij Hillary hiervoor vervolgt, hij zijn beweringen moet staven met verklaringen van getuigen die óf dood zijn (een geval van zelfmoord en een natuurlijke dood) óf zelf al veroordeeld zijn. Niet erg effectief of overtuigend. Hillary blijft intussen aan alle kanten ontkennen, ofschoon haar vingerafdrukken gevonden zijn op documenten die officieel niet zouden bestaan... Documenten waarvan er een is gebruikt om banken om de tuin te leiden bij de beoordeling van een lening in de Whitewater-carrousel. De grote vraag is hier natuurlijk minder wat de rol van Hillary is geweest danwel in hoeverre Clinton als gouverneur wist wat er gaande was en of hij akkoord ging met het gesjoemel.

Een dame die dat kan weten maar die blijft zwijgen, is Susan McDougal. Zij zit momenteel een straf van anderhalf jaar uit wegens een veroordeling voor fraude. McDougal weigert elk antwoord op de vragen van Starr, „omdat de onafhankelijk onderzoeker op het verkeerde spoor zit”. Door haar medewerking aan Starrs onderzoek te blijven weigeren riskeert zij een nieuwe gevangenisstraf van maximaal vijf jaar.

Starr liet haar, gekluisterd in boeien en met rinkelende kettingen, de afgelopen week nog eens voorgeleiden, maar McDougal bleef en blijft zwijgen. Wie beschermt zij en wat heeft zij erbij te winnen als zij de Clintons helpt om aan vervolging te ontkomen? Raadsels die Starr nog niet heeft opgelost. Het spreekt vanzelf dat de oud-gouverneur en huidige president zegt nooit van iets geweten te hebben.

George Bush
Dan is er de kwestie van Paula Jones, die door Clinton in zijn ambtsperiode als gouverneur in Arkansas lastiggevallen zou zijn. Het is hier een nietes-welles-spel, waarbij Jones wil aantonen dat zij niet de eerste en niet de laatste was die last heeft gehad van ene Bill Clinton wiens vingers blijkbaar wat loszitten. Jones noemde onder meer Monica Lewinsky, maar die ontkende onder ede dat er iets met de president was geweest, en die wist ook van niets.

Later zou gebleken zijn dat Clinton Monica ertoe had aangezet te liegen. Heeft de president zelf ook gelogen onder ede? Dat is strafbaar en zou tot zijn ontslag (”impeachment”) kunnen leiden. Wie weten beter wat er zich allemaal afspeelt in het Witte Huis dan de mannen (en vrouwen) van de “Secret Service”, die de president bewaken? Starr besloot dus om een aantal leden van deze geheime dienst op te roepen, maar daar verzet minister van justitie Reno (dezelfde die Starr met het onderzoek belastte) zich ten stelligste tegen.

Zij kreeg afgelopen week steun van oud-president George Bush. Politiek geen vriend van Clinton, maar Bush steunt wel het standpunt van minister Reno (en van de president, maar die houdt zich officieel buiten deze discussie) dat een mogelijke getuigenis van leden van de geheime dienst over het doen en laten van de functionaris die zij (eventueel met hun leven) moeten beschermen, „de vertrouwensbasis ondermijnt die noodzakelijk is voor een effectieve uitoefening van hun werk”.

Een voormalig lid van de geheime dienst heeft wel een verklaring afgelegd over een bezoek van Lewinsky aan het “Oval Office”, de werkkamer van de president. Maar wat bewijst dat? De Amerikanen krijgen volgens de CBS-peiling langzamerhand genoeg van dit soort gehakketak. Laat Clinton en zijn damesaffaires met rust, maar verschaf wel opheldering over het mogelijke gesjoemel in Arkansas.

Intussen gaat het bombardement van meningen en analyses in pers en media onverdroten voort. Bill Clinton lijkt zich daar niet veel van aan te trekken. Wie heeft er tenslotte zin en tijd om die kluwen van halve en hele onwaarheden plus commentaren daarop nog dagelijks te volgen?