De vier andere aangeklaagden

* Dragoljub Ojdanic

Volgens generaal ”Drago”, in de Kosovo-crisis chef van de generale staf van het Joegoslavische leger, is angst de grootste zwakheid van de mens. Hij geniet de reputatie zonder scrupules op te treden. Geweld moet met geweld worden beantwoord. „We verdedigen Kosovo tegen elke prijs, hoeveel slachtoffers dat ook moge kosten. Want als we Kosovo verliezen, verliezen we Servië, verliezen we Joegoslavië en verliezen we uiteindelijk onze vrijheid”, zei hij bij het begin van de terreurcampagne in de Zuid-Servische provincie.

Ojdanic (01-06-1941) kreeg eind 1998 de post van opperbevelhebber. Hij was loyaal aan president Milosevic en genoot bovenal het vertrouwen van Milosevic' vrouw, de invloedrijke Mirjana Markovic. Net als zij houdt generaal Ojdanic er antiwesterse en neocommunistische opvattingen op na.

Ojdanic is een 'havik'. Hij maakte als militair deel uit van de bijzondere Servische eenheden die de moeilijkste klussen moesten klaren. De net als hij voor oorlogsmisdaden gezochte Bosnisch-Servische leiders Ratko Mladic en Radovan Karadzic zouden tot zijn intieme vriendenkring behoren. Een Servische militair zei ooit over Ojdanic: „We zijn allemaal bang voor generaal Drago. Maar we zullen ook allemaal voor hem ons leven geven.”

 * Nikola Sainovic

De toenmalige Joegoslavische vice-premier was tijdens de Kosovo-crisis belast met het binnenlands beleid en veiligheidskwesties. Hij was dus direct verantwoordelijk voor het onderdrukken van het separatisme in de Zuid-Servische provincie. Hij zou hebben opgeroepen tot hard optreden in Racak, waar meer dan veertig Kosovaren werden gedood. Sainovic (07-12-1948) werkte jarenlang nauw samen met Milosevic, en werd daardoor een van de machtigste mensen van Joegoslavië. Hij had alle onderdelen van de Servische geheime dienst onder zich en kreeg een hoofdrol in Milosevic' Socialistische Partij van Servië.

* Vlajko Stojiljkovic

Tijdens de Kosovo-crisis was Stojiljkovic minister van Binnenlandse Zaken van Servië. Hij was langer dan een decennium nauw verbonden met Milosevic en waarschijnlijk diens trouwste volgeling. Hij bekleedde functies bij de politie en leidde verschillende staatsbedrijven. Voorjaar 1997 trad hij toe tot de regering en beloofde af te rekenen met het Albanese terrorisme. Hij werd hoofd van de Servische politie.

* Milan Milutinovic

Milutinovic volgde Milosevic in 1997 op als president van Servië, toen ”Slobo” president van Joegoslavië werd. Hij is een vertrouweling van Milosevic. Milutinovic (19-12-1942) was vooral ”his master's voice”. Zowel bij de onderhandelingen in Dayton (1995) als in 1999 in het Franse Rambouillet kwam hij alleen om het standpunt van Milosevic te verkondigen. Van een eigen inbreng was geen sprake. Juist die volstrekte loyaliteit maakte hem voor Milosevic zo'n aantrekkelijke opvolger.

Net als Milosevic komt de president van Servië voort uit de communistische nomenclatuur. Ook in Milutinovic' politieke uitspraken klinkt de retoriek van zijn voorganger. Hij spreekt over het „vredesbeleid” van Belgrado. Toen de verenigde oppositie Zajedno zich een paar jaar geleden keerde tegen de fraude bij de gemeenteraadsverkiezingen, zei Milutinovic dat deze lokale bestuurders zich moesten beperken tot het ophalen van vuilnis en het onderhouden van de riolering.

De in Rambouillet door de Kosovaren geaccepteerde westerse vredesregeling voor Kosovo verwierp Milutinovic met de opmerking dat dit slechts een „vod papier” betrof.

Milutinovic is de enige verdachte uit de Milosevic-aanklacht die nog in functie is. Na de omwentelingen van 2000 liet de Democratische Oppositie van Servië (DOS) hem gewoon zitten als president. Volgens sommige waarnemers is er een stilzwijgende overeenkomst dat Milutinovic zich gedeisd houdt.