Terug naar Mitford

De Amerikaanse schrijfster Jan Karon publiceerde een tweede roman over de inwoners van het dorpje Mitford: ”Er brandt nog licht”. Father Tim, zijn hond Barnabas, zijn buurvrouw Cynthia en vele andere bekenden beleven opnieuw alledaagse en bijzondere dingen.

Wie ”Thuis in Mitford” niet gelezen heeft, zal wellicht even moeite hebben om thuis te raken in het Amerikaanse dorp. Toch is al snel duidelijk dat, te midden van de tientallen personen die het boek bevolken, Father Tim de hoofdrol speelt. Hij is predikant van de anglicaanse kerk, vrijgezel, een jaar of zestig, en in het bezit van een enorme hond die diep ontzag heeft voor teksten uit de Bijbel.

Allerlei komische en tragische taferelen trekken voorbij. Father Tim bezoekt zieke en eenzame gemeenteleden, gaat de confrontatie aan met de onverschilligste man uit de wijde omtrek, wordt door een rijke weduwe achtervolgd met stoofschotels en verbaast zich intussen over de geheimzinnige nicht uit Ierland die haar intrek heeft genomen in de pastorie.

Aan de ingrediënten ligt het dus niet dat dit tweede boek me –na het lezen van ”Thuis in Mitford”– een beetje tegenvalt. Dat heeft zeker iets te maken met de stijl: het boek is slordig vertaald en slecht gecorrigeerd. Een vertaler zou toch ten minste de moeite moeten nemen om in deel 1 te kijken hoe bepaalde namen en termen vertaald worden. Nu moet de lezer maar raden dat Hobbes Huisloos, Hobbes de Zwerver en Homeless Hobbes één en dezelfde persoon zijn, dat de sinaasappelcake waarschijnlijk te identificeren is met de marmeladetaart, dat Lydia Anne ook Lydia Jane kan heten, en dat Emma haar predikant ineens met ”je” kan aanspreken.

De kerkdiensten van Father Tim doen hier en daar voor de Nederlandse lezer van protestantsen huize bepaald onwennig aan. Dat geldt in nog veel sterker mate voor sommige uitlatingen van zijn gemeenteleden, bijvoorbeeld over crematie. De meeste personen komen in ”Er brandt nog licht” bovendien minder goed uit de verf dan in het eerste deel, doordat de liefdeshistorie tussen Father Tim en zijn buurvrouw Cynthia Coppersmith bijna alle aandacht opeist. Dat is de enige verhaallijn die echt goed uitgewerkt is.

De relatie tussen die twee weet Jan Karon met inlevingsvermogen te beschrijven. De beide hoofdpersonen doorlopen het hele scala aan emoties: twijfel, angst, verlegenheid, aarzeling, overgave. Het boek eindigt –zoals te verwachten was– met een huwelijksaankondiging in de kerkbode.

”Er brandt nog licht” is een typisch Amerikaanse roman: dik, genoeglijk voortkabbelend, hier en daar tot nadenken stemmend, niet al te oppervlakkig, niet al te diepgaand.