Het Woord, meer dan een verhaal

”Het verhaal komt door” is een boekje met vier lezingen. Ze zijn gehouden ter gelegenheid van het derde lustrum van de Theologische Hogeschool van de Gereformeerde Bond. Het thema is de overdracht van het Woord van God in een postmoderne wereld. De titel vind ik wat vlak. Gods Woord is toch meer dan een verhaal?

Dr. Fahner legt in zijn bijdrage een goed fundament. Hij schrijft over het spreken van God in het Oude en Nieuwe Testament, en over de vraag of de mens dat spreken al dan niet hoort. Hij verzuimt niet ook de nodige „tegenstemmen” te laten horen. Aan de hand van enkele Griekse woorden verduidelijkt hij de wijze van overdracht van het Woord en hoe dat Woord ontvangen wordt. De wijze waarop hij spreekt over geloven en hopen deed mij weldadig aan. Fahner had wat mij betreft nog wel wat uitvoeriger op deze reformatorische bazuin mogen blazen!

Ook ds. Den Boer zegt goede dingen in zijn bijdrage ”De traditie geeft door.” Hij behandelt vooral het wezen en de functie van de gereformeerde belijdenis. De predikant ziet de reformatorische belijdenis als een bevestiging van wat in de Schrift door de eeuwen heen als Gods waarheid is betuigd. Hij sluit overigens niet uit dat op diverse terreinen een voortgaand belijden nodig is. Zijn bijdrage kan worden gezien als een vurig pleidooi voor gereformeerd zijn.

Cultuur
Drs. Zijlstra gaat in een derde bijdrage in op het postmodernisme en het postmoderne mensbeeld. Karakteristiek voor het postmoderne denken is het einde van de grote verhalen. In kort bestek wordt veel geboden. Het is echter de vraag of zijn uiteenzetting niet te overladen en te theoretisch is. Naar mijn oordeel zou de theorie voor hbo-studenten op een wat praktischer wijze moeten worden gebracht. Graag had ik ook iets gelezen over de decadentie van de cultuur en over de verhouding christendom en cultuur. Wellicht mogen wij in de toekomst nog iets van hem verwachten.

Dr. Hoek pleit voor een evenwichtige mix van inductieve en deductieve aspecten in de benadering van scholieren, catechisanten en gemeenteleden. Enerzijds is er de geopenbaarde waarheid, waarmee we jongeren en ouderen opzoeken. Anderzijds willen we hen ook werkelijk ontmoeten. Dat laatste kan niet zonder kennis van de leefwereld van jong en oud. Je bent niet alleen docent of catecheet, maar ook mens onder de mensen. We moeten, aldus Hoek, niet al te bang zijn om tradities met een kleine t te doorbreken, opdat de traditie met een grote T voortgang mag vinden. Je kunt in zo'n bijdrage uiteraard niet alles zeggen. Toch had ik wel wat willen lezen over die kleine tradities van vroeger en van nu – bijvoorbeeld muziek in de postmoderne tijd en de speelwerkvormen.

Verwoording
Deze kleine bundel met lezingen ziet er aantrekkelijk uit. Het is alleen jammer dat tussen veel zinnen de spatie is weggevallen. Het aangesneden probleem van de overdracht is actueel. Elke docent, catecheet en prediker heeft ermee te maken.

Blijven er dan geen vragen over? Zeker wel. Moet ook niet ingegaan worden op de achterliggende vragen: Komt Gods Woord wel door? Waarom komt het niet door? En moet ook niet de vraag gesteld worden naar de verwoording van de bijbelse boodschap, ofwel de vorm en de taal waarin het Woord wordt doorgegeven? De inhoud kan voortreffelijk zijn. Maar als vorm en taal blokkerend werken, komt het Evangelie niet door. Uitzonderingen daargelaten.