Tussen Dundee
en Jeruzalem

”Brieven van een herder”. Zo heet het boekje waarin een aantal brieven van Robert Murray McCheyne gebundeld is. Een betere titel was bijna niet denkbaar. Want de predikant van de St. Peter's in Dundee wás een herder. Op de preekstoel en eronder. Hij had zijn Meester lief en hij had zijn gemeente lief. Hij begeerde niets anders dan dat Christus verheerlijkt mocht worden in vele zondaarsharten.

De zielen lagen zo op McCheynes hart gebonden dat hij na twee jaren van bijna onafgebroken arbeid letterlijk hartkloppingen kreeg en op doktersadvies rust moest nemen. Hij vertrok naar zijn ouderlijk huis in Edinburgh, maar zijn hart bleef naar de gemeente trekken. Hij miste zijn schapen en zij misten hun herder. Om die reden begon McCheyne hun te schrijven, in biddend opzien tot de Heere. Gods weg was raadselachtig, maar McCheyne mocht buigen onder Hem, Die het nooit verkeerd doet. En hij mocht zijn gemeente daarop wijzen.

„Laat God u niet zien dat leraren aarden vaten zijn, die gemakkelijk gebroken kunnen worden en nergens anders toe deugen dan om als een kapotte kruik aan de kant gezet en vergeten te worden? Vermaant Hij u niet méér te zien op de schat die erin zat, en die in al zijn rijkdom uit Christus vloeit?” „U dacht niet dat er een tijd zou aanbreken dat u naar uw leraars zou moeten vragen, en dat zij zouden zwijgen als het graf.”

Doel
Wat had de Heere met dit alles voor? McCheyne heeft het naderhand mogen verstaan. In zijn periode van gedwongen rust werd een beroep op hem gedaan om samen met nog enkele predikanten het land Israël te bezoeken en, waar mogelijk, het Evangelie te verkondigen aan de Joden.

Deze zendingsreis namens de Schotse Kerk vond plaats in 1839. Een verslag ervan is te lezen in een boek dat nog slechts tweedehands te verkrijgen is. In het nu verschenen boek ”Brieven van een herder” kunnen we lezen hoe McCheyne ertoe gekomen is. Nooit heeft hij deze benoeming gezocht, maar God opende voor hem de weg terwijl de deur naar Dundee nog gesloten bleef. „U weet welke warme belangstelling ik altijd heb gehad voor de zaak van Israël, en dat mijn kwijnende geest alleen al bij het zien van Immanuëls land zal opleven. En mocht het de wil van God zijn, dan zal ik tot u terugkeren, mijn geliefde gemeente, en zal u alles meedelen wat ik heb gezien en u leiden op de weg die leidt naar het Jeruzalem dat Boven is.”

Gelukkig, McCheyne mócht terugkeren. Vóór zijn vertrek schrijft hij een ernstige brief, waarin hij ingaat op de vraag waarom velen in Dundee nog altijd niet behouden zijn en waarin hij zich vrijmaakt van hun bloed. Op de heenreis en de terugreis schrijft hij opnieuw.

Zes brieven
Het is verleidelijk om uit deze brieven te citeren, maar de lezer neme het boekje zelf ter hand. Voor de prijs hoeft u het niet te laten. En er is winst te halen die niet in geld kan worden uitgedrukt. Dat blijkt in het bijzonder uit de laatste zes brieven in dit boekje, ”Brieven aan een ziel die Jezus zoekt”. Hoe indringend wijst de schrijver op de ernst van de zonde, de noodzaak van een ware overtuiging en de hartelijke nodiging van Christus in het Evangelie!

De brieven zijn oorspronkelijk in het Engels geschreven, maar in de vertaling is dat niet te merken. Een compliment dus voor de vertaler.