Sommige situaties tonen Wiersema's verbluffende fantasie

Een sterke plot, een vlotte pen

Eerst een blik werpen op de laatste bladzijde en vervolgens het hele boek in één adem uitlezen. Ik kan me voorstellen dat het lezerspubliek van Bert Wiersema zó zijn ”Schaakspel in de wildernis” beetpakt. Kinderen kunnen gerust zijn: op de avonturen van de Groningse familie Lammers komt weer een vervolg.

Na ”De kluizen van de Titanic” kon dit nieuwe boek van Wiersema niet snel genoeg van de pers rollen. Mijn zoon hield in ieder geval zelf de verschijning nauwlettend in de gaten. Knap, wie zo een band met zijn (jonge) lezers weet te smeden. Overigens zegt zo'n binding niets over de kwaliteit van een boek. Bagger heeft soms de grootste aantrekkingskracht. ”Schaakspel in de wildernis”, Logboek Lammers deel vier, mag je echter beslist dat etiket niet opplakken. Opnieuw is er sprake van een sterke plot en een vlotte pen. Het verhaal heeft veel vaart en leest als een trein.

Bendeleider
Professor Lammers en zijn gezin, net terug van een levensgevaarlijke expeditie naar het wrak van de Titanic, krijgen een uitnodiging van de miljardair Westbank om opnieuw naar Canada te komen. Hij vraagt ze bij de opening van de twee kluizen van de Titanic in Edmonton aanwezig te zijn. Happig is het ondernemende vijftal niet, maar de toezegging dat ieder expeditielid een miljoen dollar aan een goed doel mag schenken, geeft de doorslag om toch te gaan. Daarmee stappen de Hollanders in een nieuw avontuur.

Wederom komen ze in aanraking met Edward Mortimer. De Amerikaanse bendeleider zint op wraak. Het lukt hem het vliegtuig te kapen waarin de hoofdpersonen zitten. Het toestel moet een noodlanding maken in het ruige noorden van Canada. Enfin, het loopt allemaal goed af, maar in de tussentijd gebeurt er duizelingwekkend veel. Sommige situaties en uitreddingen zijn wel heel spectaculair. Ze illustreren Wiersema's verbluffende fantasie. Hier en daar verwijzen zinsneden tevens naar de christelijke achtergrond van de onderwijzer uit Ureterp. Zoals op pagina 32, waar Mortimer uitroept „king of the world” te willen zijn. „Er is maar een Koning van de wereld”, zegt Lammers rustig. „En dat bent u bepaald niet.”

Veelschrijver
Wie Wiersema op zijn schrijverspad volgt, weet dat de pen constant in zijn vingers jeukt. Bij de Chris en Jorieke-serie bleef de teller op elf steken, dus in de Logboek Lammers-reeks staan 'ons' ongetwijfeld meer thrillers te wachten. Deel vijf komt er in ieder geval. De Friese schrijver laat de Groningse professor met zijn gezin nauwelijks bijkomen van hun bloedstollende belevenissen in Canada, of hij doet –inderdaad op de laatste pagina– al heel geheimzinnig over een andere duistere figuur: „de koning van Boedapest”. De zin „Dit deel kan ook los van ”Schaakspel in de wildernis” gelezen worden” mag de uitgever op de achterflap van de nieuwe successtory gerust achterwege laten. De populaire veelschrijver bindt zijn lezers immers telkens op het spek.