|
Recensie door Marianne Witvliet - 29 mei 2001
Nieuwe prentenboeken verschillen veel in vorm en inhoud
Pimmetje Koekoek
of Doornroosje
Prentenboeken komen en gaan. Uitgevers kiezen doorgaans voor een eigen uitstraling, voor prentenboeken in zoete sprookjessfeer of met een vlot, eigentijds gezicht. Het hangt meestal van ouders af waar de keuze op valt. Er is in ieder geval opvallend veel verschil op het gebied van vorm en inhoud.
De antroposofische uitgeverij Christofoor komt regelmatig met opnieuw vertelde en getekende sprookjes. In ”Doornroosje” beweegt de prinses zich in zachte, zoete en tamelijk stijve aquarellen over de bladzijden. Op zinnen als „...en de koningin baarde een meisje” of „...opdat deze zijn kind gunstig gezind zouden zijn” is aan te merken dat de vertaalster niet van plan was het sprookje van Grimm nieuw leven in te blazen, laat staan het voor kleine kinderen begrijpelijk te maken.
”Berenweer” van dezelfde uitgever heeft een frissere uitstraling. Beer heeft een groentetuin en maakt zich zorgen over de regen of over verdachte sporen in het maïsveld. Beer is ijverig, net als een paar muizen. Das blijkt een lui dier. Hier vermoed je een variatie op de fabel over de krekel en de mier. Op plaatjes kunnen kinderen ontdekken dat das degene is die een gat in de zak van beer heeft gebeten, waardoor beer de bramen en paddestoelen die hij gezocht heeft, weer verliest. Het ”Boontje komt om zijn loontje”-effect zit er even in als het hutje van das omver waait. Dan mag das bij beer in huis. Hij neemt al het eten mee dat hij van beer gestolen heeft en vervolgens mis je het aha-effect op de laatste bladzijde. Ondanks de sfeervolle tekeningen komt het verhaal helaas niet grondig uit de verf.
Abstract
”Slak wil een ander huis”, uitgegeven bij Van Buuren Kinderboeken, is een stapelboekje. Slak ziet allerlei voorwerpen die hij misschien als huis op zijn rug kan zetten. Maar een verkeersbord wiebelt, het dak van een echt huis is te zwaar, een theepot kan barsten en door een fles kun je heen kijken. De stijve, maar kleurige tekeningen in combinatie met de tekst leveren een vrij star verhaaltje op. Je verwacht dat Slak uiteindelijk tevreden is met zijn eigen huis, maar hij kijkt naar de zon. Die is roze en rond en lijkt een beetje op het huis van Slak. „Misschien dacht de zon vandaag: Stel je voor dat ìk ruil”, eindigt het boek in mijn ogen te abstract.
Bij dezelfde uitgever verscheen ”Prikkeltje heeft een geheim”. Een lief, ongecompliceerd verhaaltje over de egel Prikkeltje, die zo druk is met wassen en poetsen. De andere dieren begrijpen er niets van. Waarom heeft ze geen tijd om Beertje een verhaaltje voor te lezen, met Varkentje te spelen of met Olifant te wandelen? Eindelijk is Prikkeltje klaar. Nu mag iedereen haar geheim weten. In haar armen houdt ze een piepklein baby-Prikkeltje. Als het verhaaltje is afgelopen, zullen kinderen zich afvragen waar vader Egel uithangt, die komt in het verhaal namelijk niet voor.
Koekoek
Het pittigste prentenboek, ”Pimmetje Koekoek”, zag het licht bij de Belgische uitgever Clavis. De bijna cartoonachtige tekeningen van Anne Westerduin zijn zowel aandoenlijk als humoristisch en passen uitstekend bij het verhaal van Pimmetje. Pimmetjes vader is klokkenmaker. Pimmetje, in een paar lijntjes uitgebeeld als een koddig peutertje met twee tandjes, krijgt dan ook een koekoeksklok voor zijn verjaardag. „Elk uur als het vogeltje komt piepen, is Pimmetje door het dolle heen. Een paar dagen later, als Pimmetje zijn papa ziet, roept hij... „Koekoek!”
En daar zit 'm de kneep in het boek, Pimmetje wil alleen maar „koekoek” zeggen. Zijn papa en mama proberen van alles om hem andere woordjes te leren, maar Pimmetje zegt geen „papa” en „mama.” Papa haalt de klok weg. Nu kijkt Pimmetje heel sip. Midden in de nacht komt papa op een idee. Hij gaat naar beneden en haalt de klok tevoorschijn. Als Pimmetje zijn klok weer ziet, is hij dolblij. „Koekoek”, roept hij. Maar dan is het acht uur. Het deurtje van de klok gaat open. Er komen twéé vogeltjes uit. Tot Pimmetjes verbazing roepen ze „Papa! Mama!” Een heerlijk origineel boek.
Kuikentjes
”Wat zit er in dit ei?” ook bij Clavis uitgegeven, is een prentenboek over de kip To, die op zoek gaat naar kuikentjes omdat ze ze zelf niet heeft. Aan de rand van de vijver vindt ze een nest met eitjes. To gaat erop zitten en broedt vier kleine eendjes uit, die toch niet helemaal lijken op kippenkuikentjes. In grappige, maar wel op elkaar lijkende tekeningen groeit het verhaaltje naar een open en onduidelijk einde. De eendjes vliegen weg en komen weer terug. Maar of ze blijven, is de vraag. „Zouden mijn eendjes misschien later toch?... To doet haar ogen dicht. „Wie weet”, zegt ze zacht. „Wie weet.””
|
