De draad verloren

Samen met zijn zoon Sven maakte Luk Saffloer een kinderboek waarin veel thema's aan de orde komen. ”Samen ben je nooit alleen” gaat over vriendschap, pesten, discriminatie, eenzaamheid en zelfs over milieuvervuiling.

De kraai Ra woont boven op de schoorsteen van een zeepfabriek. Hij heeft gestreepte vleugels en op school pesten ze hem ermee. Ra besluit zijn vleugels schoon te poetsen. Dat moet dan gebeuren in de zeepfabriek, maar daar wacht een volgend probleem. De fabriek wordt bewaakt door de bulldog Nek, die ook al een hekel aan Ra heeft.

Als Ra bijna verdrinkt in een ton met zeepwater, redt Bo hem. Bo is een jongen. Hij probeert een vliegtuig te bouwen om daarmee zijn ouders te zoeken. Net als je denkt dat dit het hoofdthema van het boek is, word je alweer meegevoerd naar een volgend drama. Voordat het vliegtuig klaar is, heeft de hond Nek Ra's nest van de schoorsteen gemept en ook nog eens tonnen zeep in de rivier geloosd, waardoor alle dieren ziek worden.

”Samen ben je nooit alleen” is een verhaal waarin kinderen (vanaf een jaar of zes) vermoedelijk snel de draad zullen kwijtraken, bij gebrek aan houvast. Er is weinig samenhang, ook al volgen belangrijke thema's elkaar in hoog tempo op. Evenmin is sprake van een hoogtepunt. De tekeningen van Saffloers zoon Sven zorgen overigens voor een luchtig en speels effect. Het boek heeft een open einde. Als het vliegtuig klaar is, gaan Bo en Ra op zoek naar de ouders van Bo. Of ze die vinden, blijft een raadsel. Lezende kindertjes willen liever dat Bo hen aan het eind van het verhaal terugvindt. Denk ik.