|
Recensie door Marianne Witvliet - 30 augustus 2000
Meester en juf over
discriminatie en geweld
De Meesterclub, een serie van uitgeverij Fontein, gaat in op problemen van jongeren in en om de school. Het zijn dan ook meesters en juffen die verhalen hierover in boekvorm beschrijven. Dat jongeren de problematiek herkennen, is misschien waar. Of de meester en de juf meteen helpen ermee om te gaan, is nog maar de vraag.
In ”Handen thuis” van Chris Vegter krijgt Marrit de hoofdrol in een musical over straatkinderen. Als ze naar huis gaat, merkt ze dat iemand de band van haar fiets heeft doorgesneden en haar initialen op de muur heeft geschilderd tussen schuttingtaal. De letters komen steeds vaker terug, zelfs in het toilet. Zijn het haar initialen of misschien die van de meester? Het is eigenlijk wel duidelijk dat Frederick, die zelf graag de hoofdrol wilde hebben, de dader is. Chris Vegter, die eerder ”Kom maar op”, ”Vuisten in de lucht” en ”Spijkerhard” schreef, weet de spanning desondanks op te voeren.
De climax volgt als Frederick woedend de klas uitloopt en tegen de meester roept dat hij niet besmet wil raken. In een reflex houdt de meester hem tegen. Frederick valt en blijft liggen. De meester blijkt homofiel te zijn. Hij woont samen met een vriend die ongeneeslijk ziek is. Het woord ”mietje” was dan ook voor de meester bedoeld.
Het moge duidelijk zijn dat het decor waartegen de personen van Vegter zich bewegen, gelukkig niet voor alle kinderen herkenbaar is. De auteur gaat er gemakshalve van uit dat christelijke waarden en normen niet tellen. „Ik wil dat mijn dochter een beroemd actrice wordt. Het lijkt me te gek om later in het bejaardentehuis te zitten en jou op de televisie te zien”, zegt Marrits vader. Jammer.
Geruchten
In ”Kwaad bloed” behandelt Reina ten Bruggenkate met vaardige pen het thema geweld. Alex wil naar de middelbare school waarop zijn broer Gilles zat, die het jaar daarvoor zelfmoord pleegde. Zijn ouders stribbelen tegen en Alex vraagt zich af waarom. Zijn de geruchten waar dat zij Gilles mishandelden? Wisten ze dat op school? Gilles was de avond voor zijn dood wel door zijn vader geslagen. Of gebruikte Gilles drugs en was het zijn eigen schuld? Terwijl in de brugklas de vriendschap tussen Alex en Yara groeit, blijkt dat Yara's broer Jordy met Gilles bevriend was en wel degelijk iets met diens dood te maken had.
Tijdens een spel proberen Yara, haar broer en diens vrienden geesten op te roepen. Yara zorgt ervoor dat het glas beweegt in de richting van de G. Gilles! Jordy schrikt enorm. Uiteindelijk blijkt dat Gilles bij de vriendenclub van Jordy wilde horen en zij hem uitdaagden om via het balkon naar een lagere verdieping van een flat te klimmen. Gilles viel en overleed. Ook in ”Kwaad bloed” proef je hier en daar een antichristelijke sfeer en mis je juist met betrekking tot dit thema een bodem in het verhaal die als houvast kan dienen bij zo veel dreiging. Wel wordt meesterlijk beschreven hoe Alex de dood van zijn broer verwerkt en de band tussen hem en zijn ouders langzaam wordt hersteld. De prachtige illustraties mogen niet onvermeld blijven.
|
