Binnenland 6 juli 1999

Halt aan ongevraagde smerigheid

Door J. van Klinken
ROTTERDAM – In zijn eentje neemt hij het op tegen postordergiganten die onze brievenbussen belagen met erotische folders. En tot zijn eigen verbazing heeft het nog succes ook. Wat bij Wilco Sliedrecht blijft steken, is de geringe steun die hij van medechristenen ondervindt. „Dat vind ik nog steeds een beetje vreemd.”

De jongste uitspraak van het college van beroep van de Reclame Code Commissie laat weer eens zien wat het protest van een enkeling vermag. Een huis aan huis verspreide folder met seksartikelen, waartegen de 23-jarige Wilco Sliedrecht uit Rotterdam in het geweer kwam, stuitte bij het college op ernstige bezwaren.

Een tweetal advertenties vond het college „van onmiskenbaar pornografische aard.” Het publiek mag er volgens het college op vertrouwen dat het niet ongevraagd en ongewild met dergelijke reclame-uitingen wordt geconfronteerd.

Bijzonder aan de uitspraak was dat het college de folder niet alleen schadelijk voor het vertrouwen in de reclame achtte maar ook strijdig met de goede smaak en het fatsoen. Zoiets gebeurt zelden. Het betrof een advertentiebrochure van Wegener Direct Marketing Groep, die daarmee een flinke draai om de oren kreeg.

Goede smaak
De brochure was in eerste instantie ook al in ongenade gevallen bij de Reclame Code Commissie, zij het dat die toen geen strijdigheid met de goede smaak en het fatsoen constateerde. Onlangs kreeg Wilco een nieuwe brochure van Wegener door de brievenbus. Daarbij viel hem op dat de inhoud sterk was gekuist. Het concern had kennelijk zijn lesje geleerd.

Wilco had twee jaar geleden niet kunnen denken dat zijn eenmansacties zo veel zouden uithalen. Hij kwam tot zijn verzet tegen de erotische folders nadat hij een conferentie van de Zuid-Afrikaanse opwekkingsbeweging Kwa Sizabantu had bijgewoond.

„De conferentie stond in het teken van levensheiliging. Plotseling werden me de ogen geopend. Daarvóór was ik ook wel christen, maar ik deed er verder weinig mee. Dat mijn christen-zijn consequenties diende te hebben voor mijn hele leven, had ik nooit eerder gevoeld. God heeft er recht op dat we zuiver voor hem leven. Al die smerigheid doet hem verdriet. Als je dan zulke troep door de brievenbus krijgt, mag je als christen niet met de armen over elkaar blijven zitten. Ik voelde dat mijn hand moest doen wat ze vond om te doen.”

Ongehoord
De eerste huis-aan-huisfolder waarover hij bij de Reclame Code Commissie (RCC) klaagde, was van de firma Pabo. Dat dit bedrijf zijn folders met zeer uitdagende foto's zo maar in de brievenbussen deponeerde, vond hij ongehoord. De RCC was het roerend met hem eens. Daarbij overwoog ze nadrukkelijk dat de folder in handen van kinderen terecht kon komen en dat was niet acceptabel.

Voor de firma Pabo was dat een zware tegenvaller. Het had dankzij de klacht van een huisvrouw uit Boskoop al eerder een tik op de vingers gekregen maar had vervolgens een list bedacht. Om de RCC gunstig te stemmen, was de folder in een envelopje gedaan.

Dat bleek een forse misrekening. Het bedrijf, dat tachtig man in dienst heeft, zag zich door de nieuwe veroordeling in zijn bestaan bedreigd. Een duur advocatenkantoor werd ingehuurd om het college van beroep aan zijn kant te krijgen. Wilco Sliedrecht voelde zich dit keer totaal overrompeld.

„Zo veel weerwerk had ik niet verwacht. De advocaat van Pabo sleepte er werkelijk van alles en nog wat bij. Volgens hem werden er nog veel shockerender afbeeldingen in de brievenbussen gestopt. Een non-argument natuurlijk. De dokter zegt ook niet dat het wel meevalt met de wond aan je hand vergeleken bij de andere patiënt wiens hoofd er bijna af is. Maar omdat het me overviel, had ik op dat moment onvoldoende weerwoord en verloor ik die zaak.”

Des te gelukkiger is hij nu het college van beroep in de Wegener-zaak op deze uitspraak terugkomt en de lijnen zelfs scherper trekt dan het ooit heeft gedaan. „Bemoedigend”, vindt de geneeskundestudent.

Daarbij moet hem wel van het hart dat hij over het algemeen weinig steun van medechristenen ervaart. Een uitzondering moet hij maken voor Christenen voor de Waarheid en het Arnhemse advocatenkantoor Hendriks. „Maar voor het overige is het een lauwe boel. Ik ben wel eens bang dat veel christenen wel iedere zondag in de kerk zitten, maar stiekem naar seksprogramma's kijken of zich schuldig maken aan leugen en bedrog. Geen wonder dat ze zich dan afzijdig houden. Niet dat ik me beter voel, het is niet meer dan onze plicht.”