Binnenland
Kamerlid noemt collega's labbekakkerig

Groep rond Hillen
„vernielde ”Heerma

Van onze redactie politiek
DEN HAAG – Een groep CDA-kamerleden is 2 jaar geleden bewust en op een „onchristelijke ”manier bezig geweest de toenmalige fractieleider Heerma weg te werken. Dat zegt oud-minister Maij-Weggen, die er op dit moment „veel verdriet ”van heeft dat zij in 1995 „door de groep rond Hillen betrokken werd bij de vernieling van Enneüs.”

Maij-Weggen, nu CDA-leider in het Europees Parlement, doet haar uitspraken in het boek ”De honden blaffen. Waarom het CDA geen oppositie kan voeren ”, van de hand van Kees Versteegh, journalist bij NRC Handelsblad. Het boek wordt morgen gepresenteerd, maar de auteur deed afgelopen zaterdag al enkele onthullingen op de radio en in kranten.

Maij neemt het de groep kamerleden rond Hillen met name kwalijk dat zij fractieleider Heerma op haar afstuurden, nadat zij tijdens de campagne voor de Provinciale-Statenverkiezingen enkele pittige uitspraken had gedaan. Maij had het denken van Bolkestein op één lijn geplaatst met dat van het extreem rechtse Vlaams Blok in België. Daardoor ontstond een conflict tussen Heerma en Maij, een conflict dat vervolgens ook nog eens werd „doorgebriefd ”naar het VVD-kamp, zodat Bolkestein het CDA hevig onder vuur kon nemen. Achteraf bezien vindt Maij dat er sprake was van „verregaande disloyaliteit. Zoiets had bij ons niet mogen gebeuren.”

Hillen, tegenwoordig lid van het fractiebestuur, bestrijdt de verwijten. Volgens hem heeft hij er Heerma vanaf het begin op gewezen dat hij diens presentatie beroerd vond. „Anderen waren zo labbekakkerig dat niet rechtstreeks tegen hem te zeggen.”

Ook lid van het dagelijks bestuur Van Nieuwenhuizen laat zich in het boek kritisch uit over de manier waarop Heerma intern is afgebrand. Zij wijst erop dat een aantal katholieke kamerleden, onder wie De Hoop Scheffer, achter Heerma's rug om ten huize van mevrouw Van Rooy bijeenkomsten belegde die het gezag van Heerma ondergroeven.

Tranen
Versteegh schrijft verder dat Heerma al op 7 december 1995 besloten had af te treden als fractievoorzitter. Op een spoedvergadering van de fractie barstte hij in tranen uit en gaf hij aan dat hij niet leven kon met anonieme op hem gerichte kritiek, geuit door „ratten in de fractie. ”Een tegenbetoog van Van de Camp, die eveneens de waterlanders niet kon bedwingen, weerhield Heerma ervan op dat moment afscheid te nemen. Maart 1997 diende Heerma alsnog zijn ontslag in.