De onbetaalbare buurvrouw

„Het is eigenlijk niet te zeggen waar oma Jongeneelen niet actief in is”, reageert een ander. 'Buurtmoeder' Jongeneelen organiseert veel, vooral voor de kinderen uit de wijk. „Eén keer per week haalt ze de kleine kinderen bij elkaar en dan leest ze voor of ze doet een spel. Zij zorgt ervoor dat de buurt er keurig uit blijft zien door schoonmaakactiviteiten te organiseren”. De bijna-Beste Buur zit ook in de huurdersraad van de woningcorporatie en in de bewonerscommissie van de wijk. Ze kraamt en stond tot voor kort bij de sterfbedden van wijkgenoten. Alle betrokkenen hebben veel waardering voor haar.

Jong geleerd
Van de 'snoepjesbuurvrouw' Jongeneelen (74) had al die aandacht niet per se gehoeven: „Goede wijn hoeft geen krans. Aan de ene kant is het leuk, maar er komt zoveel over je heen”.

De Hilversumse is van jongs af opgevoed met het helpen van anderen. „Mijn vader zat al in de armenraad. Toen ik klein was, moesten we 's avonds als het donker was al met aardappelen en groenten naar de armen. Nu zijn de mensen erg rijk, maar er blijft veel armoede. Veel mensen kopen zoveel dingen dat ze in de problemen komen. Dan kopen ze een computer en later ook nog een auto. Wat zijn de mensen tegenwoordig tot hebzuchtig”.

Vijftien jaar geleden is het rond de Goudriaanstraat allemaal begonnen. Er was sprake van de vestiging van een opvangcentrum voor drugsverslaafden in de wijk. De bewoners protesteerden daartegen. Bij die bijeenkomst zorgde mevrouw Jongeneelen dat iedereen broodjes en soep kreeg.

„Ik vind het heel leuk mensen te helpen en bij elkaar te houden”. De buurtbewoners waarderen dat. Een moeder: „Ze is voor de kinderen de oma van de buurt. Ze gaat met ze op stap en bakt pannenkoeken voor ze. Zo ontmoeten wij als moeders elkaar en je krijgt door haar contacten die er anders niet zouden zijn”. Ze vormt volgens de moeder een spin in het web van de wijk: „Ze gaat overal achteraan. Als er iets mis is, heeft zij de juiste telefoonnummers op een rij. Ze weet precies wie ze dan moet bellen”.

Van ophouden weet de bewoonster van de Goudriaanstraat voorlopig nog niet. „Ik wil tot het laatste doorgaan. Ik ben wel gestopt met de stervensbegeleiding. Dat heb ik bij vijftien mensen gedaan”.

Voor alle hulp is er bij mevrouw Jongeneelen niet alleen een horizontale drijfveer. Ze zegt: „Er is er Een Die over me waakt”. Haar levensdevies heeft ze in een gedicht –daar heeft ze ook nog tijd voor– verwoord:

„Het leven heeft zoveel moois te bieden/ wat jammer dat we het zo dikwijls ontvlieden/ want we lopen zo vaak met onze ogen stijf dicht/ en u weet het: geluk vraagt altijd om licht”.

Belang wijk
De woningcorporatie Atrium –die bij de voordracht betrokken was– is blij met de grote inzet van mevrouw Jongeneelen. „De Goudriaanstraat ligt in een oudere stadvernieuwingswijk. Soms ervaren mensen dat soort wijken als onveilig, door donkere plekken en lege hoeken. Maar ik geloof dat door de zorg van haar bij veel mensen het gevoel van veiligheid is verbeterd. Zij zorgt ervoor dat de wijk keurig blijft”, reageert woordvoerder B. de Veth van Atrium. Volgens hem zijn personen als mevrouw Jongeneelen onbetaalbaar.

De tweede Nationale Burendag is georganiseerd door de Nederlandse vereniging voor maatschappelijke dienstverlening Humanitas en de koepel van woningcorporaties, Aedes. De organisaties willen er een jaarlijks terugkerend evenement van maken.

Op 21 maart zijn in zo'n zestig plaatsen lokale verkiezingen gehouden. De winnaars daarvan zijn doorgegaan naar de landelijke verkiezing. De jury koos daaruit vijf kandidaten voor de Nationale Burendag van gisteren. De voorzitter van de jury was minister Borst van volksgezondheid en welzijn. Een ander lid was de Beste Buur van de vorige verkiezing in 1995, Ellen van Turnhout.

De andere genomineerden voor dit jaar waren de dames S. Timmermans uit Heerlen en E. Votsis met haar team uit Spijkenisse en “buurman” J. van Peer uit Eindhoven.