Automobiliteit:
zelf bewegend

De minister van verkeer en waterstaat is niet de moeder van alle files. Ook al wijst de weggebruiker graag naar de beleidsmakers als het gaat over de vastlopende mobiliteit in ons land. Het fileprobleem is echter van iedereen.

Vijf miljoen Nederlanders verlaten elke morgen hun huis om tientallen kilometers verderop aan het werk te gaan. Wie om zeven uur de autoradio aanzet, wordt vaak al getrakteerd op een rij filemeldingen. De avondspits bijt op sommige trajecten inmiddels de ochtendspits in de staart.

Vervoerders klagen steen en been. De oplossing van nieuw, méér asfalt genereert echter doorgaans alleen meer verkeer, zeggen sceptici. Honderdduizenden vullen hun filetijd met de radio, naar anderen kijken, ontbijten, mobiel bellen, nagels lakken, krant lezen, scheren, neuspeuteren of wat prutsen op de laptop.

De lijst van favoriete ergernissen is navenant lang: vluchtstrookrijders, asociale invoegers, zenuwlijders die niets doen dan 'drukken', onzekerheid over de filelengte, optrekken, remmen. Afspraken lopen definitief in het honderd.

Structurele files, incidentele files: ongeveer de helft van de pijn ontstaat door foutief rijgedrag, zeggen deskundigen. Een onrustig verkeersbeeld is fnuikend. Het respecteren van de maximumsnelheid en het volgen van de eigen rijbaan zijn op zichzelf al twee prima remedies tegen fileleed.

Rijkswaterstaat, de wegbeheerder, ziet niet alles met lede ogen aan. De komende weken verschijnt op deze pagina een serie in woord en beeld die verschillende aspecten van filebestrijding weergeeft. Want er is meer te vertellen dan alleen kommer en kwel. Benutting, beïnvloeding, bouwen en communiceren: soms zijn het betrekkelijk kleine ingrepen, soms gaat het om miljardeninvesteringen. De ene helpt nauwelijks, de andere een stuk beter. Over DRIP's, nieuwe verkeerscentrales, toeritdosering, de kunst van het ritsen, nachtwerk, signaleringsmatrixen en nog meer. Vandaag deel één in een serie van acht.