„Ze voelen zich hier vast niet thuis”

„Ik vraag me af of ze hier zouden wennen en of ze niet buiten de groep zouden vallen”, zegt een van de woonwagenbewoners in reactie op het voorstel van staatssecretaris Tommel (VROM) om ook 'gewone' woningzoekenden toe te laten tot woonwagenkampen. „Wij hebben een eigen cultuur en vormen een hechte groep. Als we een pak koffie nodig hebben, bellen we niet eerst. Wij lopen zo bij elkaar naar binnen”.

Groter probleem
Voor de bewoners van kamp Malkenschoten is echter het tekort aan staanplaatsen een groter probleem. „Laten ze dat eerst maar eens oplossen. Er zijn lange wachtlijsten voor nieuwe plaatsen, terwijl op het grootste kamp hier in Apeldoorn ruimte over is. Dat is onstaan door de verplichte verkleining van het kamp, maar daar mag niemand gaan staan van de gemeente”. Ze staan dan ook acher de PvdA'er Van der Burg die pleitte voor een oplossing van het plaatsentekort binnen acht jaar. In het kamerdebat viel het cijfer van een tekort van 1450 plaatsen over heel Nederland. Binnen de huidige regelgeving krijgen de bewoners van woonwagens nog voorrang als zij een eigen woonwagen zoeken, maar verder gelden dezelfde regels als voor huurwoningen.

Jonge gezinnen
De Apeldoornse woonwagens, die meer doen denken aan kleine, luxe bungalows van de beste soort, zijn vooral bevolkt door jonge gezinnetjes. Dat komt omdat het kamp nog niet zolang bestaat. De jonge kinderen staan voorlopig nog niet op een wachtlijst. „Het is de vraag of mijn kinderen straks niet 'gewoon' gaan wonen”, zegt moeder L. Arend die haar goed-in-de-lak-zittende rode Astra met sportbanden aan het wassen is; achterin een kinderzitje. „Als er straks geen plaats voor ze is, weet ik niet wat mijn jongens doen”.

De bewoners hebben overigens zelf het ruimteprobleem ervaren. „Wij woonden eerst op De Haere, het grote kamp hier in Apeldoorn, maar daar was geen ruimte. Toen hebben we zelf illegaal op een stuk grond een wagen gezet. Daar hebben we vijf jaar gewoond en toen werd dit kamp opgezet”.

De nood was erg hoog. „Jonge stellen die een eigen woonwagen wilden, maar niet konden krijgen, losten het anders op. Zij plaatsten soms een caravan voor de woning van hun ouders, om zo het plaatstekort op te vangen en niet langer te hoeven wachten”.

Het probleem ligt mogelijk voor een deel ook bij de woonwagenbewoners zelf. De overheid streeft nog steeds naar kleinere kampen verspreid over de stad. „Maar toen je je kon inschrijven voor een vak op dit kamp hebben er heel lang maar vier namen op de lijst gestaan, omdat verder niemand hier naar toe wilde”, zegt één van de eerste inschrijvers.

Gezellig
Malkenschoten behoort met vijftien wagens tot de grote-van-de-kleine woonwagenkampen. „Net mooi zo”, zegt een jonge moeder die niet met haar naam in de krant wil. Van een andere bewoner zouden er nog wel vijftien wagens bij mogen. „Dan wordt het gezelliger”.

Volgende week debatteert de Kamer verder over het voorstel van Tommel. De bewoners van Malkenschoten laat het verder redelijk koud. „We zien wel, mijn kinderen hebben er voorlopig geen last van”.