Annette blijft gewoon Annette

Welke naam ze zelf gaat voeren, heeft ze nog niet besloten. „Daar moeten we het nog even over hebben”, zegt ze met een schalkse blik richting Bernhard. Grote kans dat ze zich met prinses aan laat spreken, bestaat er niet. Ze kan haar officiële naam tijdens een ontmoeting met de pers na de huwelijkssluiting niet opdreunen. Ze roept hoofddirecteur Brouwers van de Rijksvoorlichtingsdienst te hulp. Die verwijst de vraag door naar prins Bernhard. Manlief somt op: „Hare Hoogheid prinses Annette van Oranje-Nassau, Van Vollenhoven-Sekrève.” Op haar werk blijft het Annette Sekrève. Het postvakje krijgt geen andere naamplaat.

Anonimiteit
Gewoon Annette past bij de bruid. Zij is vooral lief. Geen type om in de schijnwerpers te staan. Een eigenschap die ze deelt met haar man. Beiden koesteren de wens om na zaterdag weer in de anonimiteit te verdwijnen. Met Koninginnedag en andere hoogtijdagen kan de koninklijke familie op hen rekenen. Voor de rest zijn ze vooral „een leuk jong stel.” En eigenlijk ook niet bijzonder, want van die stellen zijn er volgens burgemeester A. H. Brouwer-Korf „gelukkig vele.”

Maar met die vele hebben zij één ding gemeen. Iets dat de Griekse wijsgeer Plato al eeuwen geleden opschreef. „Wanneer iemand zijn eigen wederhelft ontmoet, wordt hij wonderlijk ontroerd door vriendschap en vertrouwelijkheid en liefde. Zij willen dan geen ogenblik meer van elkaar gescheiden worden.”

Tijdens de plechtigheid vatten bruid en bruidegom dit letterlijk op. Zij houden de gehele tijd elkaars hand stevig vast. Hij is duidelijk nerveus. Dat is ook de burgemeester. Zij vergeet hun gelegenheid te geven elkaar te feliciteren nadat zij hen in de echt heeft verbonden. De zoen van Bernhard overrompelt Annette.

Met dat feliciteren komt het na afloop ruimschoots goed. De ruim veertig genodigden laten zich niet onbetuigd in het gelukwensen van de jonggehuwden. Voor de bruid zijn er twee tot drie zoenen op de wang. Als de gelukswenser een dame is, leidt dat vanwege de hoeden soms tot hilarische situaties. De dames kussen de bruidegom. De heren geven hem een hand of slaan hem op de schouders alsof hij zojuist een reuzenklus heeft geklaard.

Anjer
Grote afwezigen op de plechtigheid zijn prins Bernhard en prinses Juliana. Ze zijn er wel bij, vindt Bernhard junior. „Vanmorgen zijn we bij hen geweest. Hierna gaan weer naar paleis Soestdijk voor het dejeuner en zaterdag vertrekken we vanaf Soestdijk.” En in de Spiegelzaal, waar het huwelijk is voltrokken, prijkt op de tafel een bloemstuk van lathyrussen afkomstig uit de kassen van Soestdijk. De lathyrus is de lievelingsbloem van prinses Juliana. Midden in het stuk hebben de bloemisten van het paleis een anjer gestoken, de bloem van prins Bernhard.

Met de grootvader naar wie hij is vernoemd en die zijn peetvader is, deelt Bernhard „hobby's.” Welke, dat laat hij in het midden. Evenmin wil het paar zeggen wie er op de gastenlijst staan. Sommigen zijn zo bekend, dat iedereen ze herkent. Bijvoorbeeld het echtpaar Schröder van de chartermaatschappij Martinair.

Verbondenheid
Vandaag rust het kersverse paar uit om zich „op te laden voor morgen.” In de Domkerk zal ds. A. van der Meiden het huwelijk bevestigen. Daarvoor hebben zij bewust gekozen, hoewel Annette niet godsdienstig is opgevoed. Trouwen is voor haar het doen van een belofte en het bestendigen van de verbondenheid. „Dat je dat in de kerk voor God doet, vinden we heel belangrijk.” Bernhard en Annette zijn „gelovig en we proberen in bepaalde mate gelovig te leven.”