Smart & Pulse
spijkerhard geveerd

Ik koester tot op de huidige dag een diep respect voor Micro Compact Car AG, de fabrikant van de kleurrijke tweezits mobieltjes. Het is immers een prestatie van formaat om lijnrecht tegen de heersende opvattingen in te druisen en een ultrakorte stadsauto te ontwikkelen die slechts aan twee personen ruimte biedt. Een vooruitstrevend concept dient ook progressief verpakt te worden. De smart kreeg derhalve een onderscheidend koetswerk. Verder is het bijzonder knap dat MCC zoveel ondernemers wist te overtuigen van de levensvatbaarheid van de smart dat zij vele miljoenen guldens investeerden in de zogeheten smart centers en zich bovendien verbonden aan zeer ambitieuze doelstellingen. De inrichting en werkwijze van die centra is zeer nauwkeurig door MCC omschreven teneinde een zo eenduidig en consistent mogelijke beeldvorming te bewerkstelligen. Vanuit marketingoverwegingen beschouwd steekt smart hoe dan ook bijzonder knap in elkaar.

Kleur veranderen
Uiteindelijk zijn alle inspanningen natuurlijk gericht op het realiseren van de verkoopdoelstellingen. Simpelweg betekent een en ander dat er in een zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk city-coupés op de weg gezet moeten worden. Zien doet immers kopen en dat geldt voor smart nog een beetje meer dan voor een willekeurig ander automerk.

Veler netvliezen zullen zeker aangenaam geprikkeld worden, bij het ontwaren van de smart. Het karretje ziet er immers bijzonder origineel en vrolijk uit. De kleurstellingen zijn zonder uitzondering expressief. In eerste instantie waren de carrosseriepanelen leverbaar in de kleuren rood, geel, wit en zwart, maar inmiddels is de smart & Passion op de markt verschenen. De koetswerkpanelen van deze variant zijn volgens een speciaal lakprocédé van een kleurtje voorzien en kenmerken zich door bonte kleurschakering. Binnenkort wordt de smart bovendien leverbaar met metallic blauwe carrosseriepanelen. Een leuke bijkomstigheid is dat de smart tegen een relatief bescheiden vergoeding (1115 gulden) van nieuwe panelen kan worden voorzien. Zo kun je na een jaartje geel ineens met een rode smart thuiskomen. Verandering van kleur doet rijden.

Onderstuurd
Het interieur is al net zo geinig als de buitenzijde. MCC koos ook hier voor expressieve en onverwachte kleurstellingen. Zo blijken paarsblauw en oranje bijzonder fraai met elkaar te kunnen harmoniëren. De kwaliteit van de twee stoelen is zonder meer goed. Lange mensen kunnen uitstekend uit de voeten en bovendien voorzien de futuristisch ogende stoelen in voldoende steun voor lijf en leden. Verder levert smart een schier ondenkbare serie accessoires en gimmicks voor het interieur die allemaal in het smart center kunnen worden aangeschaft en worden ingebouwd. Wat te denken van een toerentellertje of een cd-opbergsysteem als vaderdagcadeautje? De grote vraag is echter of de door een 40 kW/55 pk leverende 0.6 liter driecilinder turbomotor aangedreven smart & Pulse (21.350 gulden) net zo leuk rijdt als de auto eruitziet. Van een compacte stadsauto mag een kwiek en vooral wendbaar karakter verwacht worden. Dat valt behoorlijk tegen. Om te beginnen reageert de besturing van de smart veel te indirect op stuurwieluitslagen zodat er flink gehoepeld dient te worden. Verder valt de draaicirkel groter uit dan vermoed en toont de city-coupé zich in bochten hardnekkig onderstuurd.

Spijkerhard geveerd
Een andere voortdurende bron van ergernis is het schakelgedrag van de smart. De auto is voorzien van een sequentiële zesversnellingsbak met een zogenaamde ”softip”-schakeling. Een tikje naar voren betekent een trapje omhoog en omgekeerd. De makke van het technisch fraaie systeem is dat een tikje niet onmiddellijk gevolgd wordt door een trapje maar dat de transmissie een bedenktijd van zo'n 2 seconden in acht neemt. Wie gewoon blijft accelereren zonder het gaspedaal te liften en bij 4000 tpm wil opschakelen, zit dan ineens tegen de toerenbegrenzer aan te hikken.

Verder blijkt de smart spijkerhard geveerd te zijn zodat de wagen als een soort niersteenvergruizer over de keien stuitert. Een ander punt van zorg is de zijwindgevoeligheid. Het is natuurlijk niet verwonderlijk dat een lichte en tamelijk hoge carrosserie minder goed bestand is tegen de elementen, maar de mate waarin de smart reageert op een windstoot is somtijds gewoon gevaarlijk te noemen.

Een proefrit in de smart scheidt de vrienden van de vijanden. Wie echt verliefd wordt en voor die dikke 20 mille z'n dagen eens niet in zo'n doorsnee Fiat Seicento of Renault Twingo wil doorbrengen, zal zich niet van aanschaf laten weerhouden. De koper zal zich door smart niet alleen getrakteerd weten op originaliteit maar tevens op standaard uitrustingselementen als abs, twee airbags, centrale vergrendeling met afstandsbediening en elektrisch bedienbare ramen. Oké, ze genieten wat minder binnenruimte en wat minder comfort, maar hebben in ruil daarvoor wel een uniek vervoermiddel voor de deur staan, overigens veelal naast een meer alledaagse en voor de lange ritten bedoelde middenklasser. Dat is voor echte individualisten best wat waard.