Hyundai Sonata stelt teleur

De nieuwe Hyundai Sonata is een teleurstellende auto. Na een uitgebreide kennismaking met Hyundai's lijstaanvoerder resteert deze conclusie. Dat de wagen in mijn ogen stilistisch gezien niet tot de smaakmakers op wielen behoort, kan de wagen niet eens aangerekend worden. Schoonheid is immers onderworpen aan de zintuiglijke waarneming en derhalve onmiskenbaar subjectief. Onderhuids is er echter ook het een en ander voor verbetering vatbaar. Daarop kan de vinger heel wat minder subjectief gelegd worden.

De testwagen werd aangespoord door een nieuw ontwikkelde 2,5 liter vierentwintigkleps zescilinder benzinemotor. Het maximumvermogen dat deze krachtbron via de voorwielen op het wegdek brengt, bedraagt 118 kW/160 pk bij 6000 tpm. Het maximumkoppel van 230 Nm wordt daarentegen bij 3750 tpm aan het motorblok onttrokken. Met de prestaties is dan ook maar weinig mis. De beproefde automatisch geschakelde Sonata sprint in 9,3 seconden vanuit stilstand naar 100 km/h en weet desgevraagd een topsnelheid van 200 km/h te realiseren.

De krachtbron charmeert door de rust waarmee hij bij constante snelheden inspanningen begeleidt. Wanneer er vol gas wordt gegeven, dringt er echter een geluid het interieur binnen dat niet geheel des zescilinders is. Over de souplesse van de krachtbron is geen kwaad woord te spreken. Over de brandstofconsumptie evenmin. Een gemiddeld verbruik van 1 op 9,6 is voor een 1311 kilogram wegende zespitter zonder meer een keurig resultaat.

Het weggedrag is in overeenstemming met de missie van de uit de kluiten gewassen Koreaan. Comfort wordt in de Sonata met hoofdletters geschreven. Oneffenheden worden adequaat gladgestreken en de overhelneigingen in bochten blijven binnen de grenzen, hoewel van een dynamisch weggedrag geen sprake is. Opvallend is wel dat ofwel de carrosserie ofwel de achterwielophanging bij het nemen van verkeersdrempels een zuchtend en piepend geluid veroorzaakt. De herkomst was niet exact te lokaliseren en zal bovendien tot de exemplarische euvels behoren.

Het stuurgedrag van de Sonata is ronduit ergerlijk. Niet alleen is stuurgevoel nagenoeg afwezig maar het rad wordt bovendien geplaagd door een hardnekkige voorkeur voor de middenstand. Deze centrerende werking maakt een ontspannen potje sturen op een bochtig traject tot een onmogelijkheid. Oplettendheid is in dit verband derhalve geboden, met uitzondering van lange en rechte stroken asfalt.

De viertraps automatische transmissie overtuigt evenmin. De aanwezige ”fuzzy logic control technology”, die geacht wordt het schakelmoment aan te passen aan het rijpatroon van de bestuurder, is minder adaptief dan de indrukwekkend klinkende terminologie doet vermoeden. De schakelmomenten zijn niet alleen minder vanzelfsprekend gekozen dan zou moeten, maar evenmin minder schokvrij dan wenselijk is.

De grootste teleurstelling wordt echter gevormd door het interieur. Op een afstand ziet het geheel er alleszins smaakvol uit en de hoeveelheid binnenruimte is zonder meer als royaal te kwalificeren. Bij een nadere beschouwing blijken materiaalkeuze en afwerking echter in de categorie B-kwaliteit te vallen. De grootste deceptie is de beloofde lederen bekleding, die in werkelijkheid voor zo'n beetje de helft is gelogen. De achterzijde van de stoelen en hoofdsteunen evenals de binnenzijde van de portieren blijken gewoon met ”leather look” plastic te zijn bekleed. Zelden zoiets goedkoops en smerigs gezien en gevoeld. Stoffen bekleding is hiermee vergeleken weelderig. De 'houten' decoratiepanelen oogsten evenmin veel waardering. Imitatie is kennelijk een vak apart en wordt door Hyundai onvoldoende goed beheerst.

Een ander minpunt betreft de zitpositie achter het stuurwiel. Ondanks de elektrische verstelling van de bestuurdersstoel en het in hoogte verstelbare stuurwiel, is een goede zitpositie niet te vinden. Wanneer de zitting gekanteld wordt, glijdt het onderlichaam door het gladde leer naar voren. Verder naar achteren gaan zitten, biedt geen soelaas. Het stuurwiel kan immers niet naar achteren.

Aan de uitrusting van deze Sonata GLS ”Luxe” ontbreekt maar weinig. Standaard is de auto onder meer voorzien van zaken als ABS, airbags, sidebags, climate control, elektrisch verstelbare bestuurdersstoel, elektrisch bedienbare ramen voor en achter, lichtmetalen velgen, cruise control en een automatische transmissie. De prijsstelling is daarentegen zonder twijfel te ambitieus. Voor een prijs van 65.495 biedt deze Hyundai simpelweg te weinig kwaliteit en raffinement. Er zijn voor die hoeveelheid munten betere auto's te koop. Reden genoeg voor Hyundai om de kwaliteitsversnelling een tandje hoger te zetten. En reden genoeg voor het nieuwe wereldmerk om een toontje lager te zingen.