Honda Stream: sportief maar duur

De Honda Stream is een aparte auto. Daarover is iedereen het wel eens. Zijn lage en coupéachtige verschijning maakt de Stream sportief en chic tegelijk. Twee grote 'vissenkomkoplampunits' gapen samen de wereld in. Ze lijken steeds meer het uniforme gezicht van Honda te gaan bepalen. Ook de hooggeplaatste achterlichten wekken vandaag de dag geen verbazing meer. De fraaie vorm van de achterste zijruiten geeft de Stream een buitengewoon frisse uitstraling.

De flanken zijn niet voorzien van stootstrippen. Dat is weliswaar erg mooi, maar het maakt de auto kwetsbaar voor de massa's roekelozen die in parkeergarages met het grootste gemak de portieren van hun brik tegen de edele karos van iemand anders duwen. Het gebeurt vaak met een zo grote kracht dat beschadiging helaas niet uitblijft. De dader besluit meestal om, zonder achterlating van een briefje met adres en bijbehorende excuses, een ander parkeerplaatsje op te zoeken. We zijn de laatsten die betogen dat schoonheid aan functionaliteit geofferd dient te worden, maar de omstandigheden dwingen autofabrikanten daar steeds vaker toe. Jammer, want de Stream mag er simpelweg zijn.

Spierballen
De Honda Stream debuteert in een tijd dat de kaarten in het bewuste segment verdeeld zijn, maar is met zijn komst de grote golf van concurrerend aanbod net even voor. Honda heeft lang geslapen, maar zich net niet verslapen. De Stream zal het dus niet bepaald gemakkelijk krijgen. Zeker niet wanneer je bedenkt dat in dit segment overwegend zakelijk te berijden auto's worden verkocht, die voor een groot deel door een dieselmotor worden aangedreven. Honda levert die vooralsnog niet en maakt evenmin een prijstechnisch gunstige variant met een 1,6 liter, zestienkleps benzinemotor onder de kap, zoals uitdagers als Opel, Renault en Citroën dat wel doen. Daarmee wordt de afstand tot de particuliere koper verder vergroot. Honda meent het echter te kunnen redden met een tweetal zestienkleps benzinemotoren en zet de aanval in met varianten die achtereenvolgens een cilinderinhoud van 1,7 en 2,0 liter hebben. Eerstgenoemde schopt het tot een maximumvermogen van 92 kW/125 pk terwijl de krachtigste maximaal 115 kW/156 pk via de voorwielen op het wegdek brengt.

Honda produceerde voor de gelegenheid een Stream 2.0i ES Automaat, die werd voortgestuwd door de krachtbron met de best ontwikkelde spierballen. Het maximumvermogen van deze 2,0 liter zestienklepper, waarvan de klepstelling zich continu aanpast aan de belasting, piekt bij 6.500 tpm terwijl het maximumkoppel van 192 Nm 2.500 tpm eerder wordt gegenereerd.

Wegmasseren
Met de prestaties van de Stream is maar weinig mis. De 1400 kilogram wegende Japanner realiseert een topsnelheid van 200 km/h en heeft voor de sprint vanuit stilstand naar 100 km/h niet meer dan 11,1 seconden nodig. De handgeschakelde variant loopt vanzelfsprekend nog wat harder en sneller dan de versie met een nieuw ontwikkelde vijftraps automatische transmissie, maar kniezen is het hoe dan ook niet. In tegendeel zelfs, want de pientere transmissie vormt een uitstekende combinatie met het viercilinder aggregaat. Het mechaniek reageert alert en schakelt soepel naar een ander verzet. Ook de technisch fraaie krachtbron toont zich soepel en vlijtig en brengt de Stream ongemerkt naar hoogst illegale snelheden. Niet alleen de motor is stil. Honda heeft eveneens veel werk gemaakt van de reductie van rijgeluiden, waardoor de Stream een prettige langeafstandloper geworden is.

Rijden doet de Stream boven verwachting goed. Honda heeft gekozen voor een stevige afstemming van het onderstel, waardoor de Stream eerder als sportief dan als comfortabel gekwalificeerd kan worden. Hoewel vering en demping forse oneffenheden over het algemeen prima wegmasseren, worden kleine maar venijnige korte hobbels en richels voor het mooi net even te nadrukkelijk aan de inzittenden doorgegeven. In bochten daarentegen toont de Stream zich veilig en competent tegelijk. De auto kan met grote snelheid een curve ingejaagd worden, zonder dat de bestuurder het gevoel krijgt de controle te verliezen. De Stream blijft lang neutraal en gaat uiteindelijk licht ondersturen. De achterzijde laat zich echter keurig naar buiten dirigeren, wanneer een tikkeltje gas wordt teruggenomen. De besturing onderstreept de sportieve inborst van de Japanner. De wielen reageren lekker direct op de commando's die de automobilist via het rad verstrekt en dat geeft een prettige dosis gevoel.

Happen
Remmen doet de Stream eveneens prima al zouden de schijven wel wat fanatieker mogen happen. De bestuurder moet het pedaal redelijk diep intrappen, voordat de vertraging stevig wordt ingezet. Met de remweg is overigens niets mis.

Honda heeft goed begrepen dat een ”multi purpose vehicle” meer dient te zijn dan een auto met meer dan vijf zitplaatsen en drie bergvakken. Variatie in het interieur is in dit verband een sleutelwoord. Honda heeft zonder twijfel lang gestudeerd op het concept van de Opel Zafira en vervolgens een eigen invulling uitgedokterd. Het resultaat is een zevenzitter met banken in plaats van stoelen voor de achterpassagiers. Ten opzichte van de Zafira levert dat minder mogelijkheden maar meer zitcomfort op. Zo kunnen zelfs volwassenen van bescheiden formaat op de derde zitrij plaatsnemen, doordat de middenrij in lengterichting verschuifbaar is. Wie de achterbank kan missen, heeft de mogelijkheid om hem in de laadvloer te laten verzinken, zodat een vlakke laadvloer ontstaat, die met een afdekzeil voor nieuwsgierige blikken kan worden afgesloten. De ruimte voorin en op de middenrij is goed. Door de schuin aflopende daklijn is het op de derde zitrij wat minder royaal. Datzelfde geldt voor de bagageruimte, die bij zespersoonsbezetting niet meer dan 158 liter groot is. Het dashboard vertoont grote gelijkenis met dat van de eveneens kersverse Civic, inclusief de geïntegreerde pookknop. Het geheel is overzichtelijk ingedeeld en laat zich gemakkelijk bedienen. Naar goede Honda-traditie steekt alles strak en solide in elkaar.

Airconditioning
Honda levert de Stream met twee motoren en in twee uitvoeringen. De Stream 1.7 LS is leverbaar vanaf 52.990 piek en voor die munten standaard voorzien van ABS, twee airbags, sidebags voorin, centrale portiervergrendeling met afstandsbediening, elektrisch bedienbare ramen voor en achter en elektrisch verstelbare en verwarmde buitenspiegels. Airconditioning is helaas niet standaard. Dat is pas het geval vanaf de 56.990 gulden kostende Stream 1.7 ES. Die uitvoering verblijdt bovendien met een armleuning aan de bestuurdersstoel en een afdekzeil in de bagageruimte. ”Top of the line” is de hier ten tonele gevoerde Stream 2.0 ES, die voor 60.990 gulden niet alleen over beter ontwikkelde spierballen beschikt, maar ook goede sier maakt met lichtmetalen velgen.

De Honda Stream is een uitermate prettige auto. De geslaagdheid van de lijnvoering is voor discussie vatbaar, maar de originaliteit ervan staat buiten kijf. De Stream oogt sportief en zo rijdt hij ook. Onderstel en besturing communiceren prima met de bestuurder; ze maken een dynamisch rijgedrag mogelijk. De fraaie 2,0 liter zestienklepper zorgt daarnaast voor een plezante partij leven in de brouwerij.

Prijskaartje
De Stream maakt als multifunctionele gezinsauto een meer dan goede indruk. Niets lijkt een succes in de weg te staan. De Stream heeft echter één groot nadeel en dat is zijn prijskaartje. Honda vraagt in Nederland sinds een aantal jaar simpelweg te veel geld voor zijn automobielen en ziet dat vertaald in een gestaag teruglopend marktaandeel. De prijslijst van de Stream begint met bedragen waarvoor Opel de topmodellen van de Zafira aanbiedt. En voor de prijs van de duurste Stream koop je ook een Mitsubishi Space Wagon of zelfs een Chrysler Voyager. Het zal dan ook een hele klus blijken om de Stream in grote aantallen aan de man te brengen. En dat is jammer, want de Stream verdient gewoon beter.