Onderzoek naar houten vangrail

Langs Nederlandse autosnelwegen staat naar schatting 2259 kilometer geleiderail in de middenberm en 2060 kilometer in de zijberm. De vangrails zijn van verzinkt staal. Een projectgroep onderzoekt in opdracht van Rijkswaterstaat de mogelijkheden voor een houten geleiderail.

Een verend concept –verticale staanders met aan weerszijden gebogen elementen– werd als meest grensverleggend beoordeeld en wordt nu verder getest.

De eisen die gesteld worden, zijn hoog. De rail moet niet alleen een voertuig kunnen tegenhouden, de (bots)energie opnemen en krachten doorleiden, maar het voertuig moet ook stabiel blijven, niet teruggeleid worden en een minimale vertraging ondervinden. Wanneer een auto tegen de houten, tulpvormige vangrail botst, wordt de buitenrail opzijgeduwd, waarbij de gebogen houten delen en verbindingsmiddelen energie opnemen.

Stabiliteit
De rail komt daarbij tevens omhoog, wat goed is voor de stabiliteit van het voertuig. Bij een zwaardere aanrijding, bijvoorbeeld door een bus, zal de buitenrail zover verplaatsen dat hij de verticale staanders raakt. Op dat moment gaan de verticale staanders en de hooggeplaatste rail bijdragen aan het tegenhouden van de bus, zodat deze niet op de andere weghelft terecht kan komen.

Naar verwachting is pas volgend jaar bekend of de houten vangrail wel of niet wordt toegepast.