Lada 110 laat te veel steken vallen

Wanneer je de geschiedenis van Lada in Nederland bestudeert, dan resteert de conclusie dat het afgelopen decennium voor het Russische merk hier te lande een periode vol kommer en kwel geweest is. In de jaren tachtig verdienden nog een kleine honderd mensen hun boterham met de import van Lada's. Eind jaren negentig was dat aantal inmiddels geslonken tot minder dan tien en in het laatste jaar van de twintigste eeuw bleef enkel directeur Noordman over.

Die ernstige reductie van het personeelsbestand had natuurlijk alles te maken met de enorme opdoffer die Lada na de val van het IJzeren Gordijn te verwerken kreeg. Ineens was de hegemonie in het Oosten gebroken en kregen massa's Oost-Europese consumenten de smaak van een West-Europese auto te pakken. De decennialang gekoesterde en gegarandeerde afzet klapte in elkaar met alle gevolgen van dien. Ook Nederland wendde zich massaal van de Russische Lada af. In de jaren tachtig werden er jaarlijks een kleine tienduizend nieuwe Lada's het land binnengereden. In 1998 wist de importeur met veel pijn en moeite nog driehonderd exemplaren te slijten, terwijl een jaar later het historische en intens trieste dieptepunt van vier nieuwe auto's gerealiseerd werd. Geen schoorsteen die daar lekker van kan roken.

Afzetpotentieel
Een bijkomend probleem betrof de uitlevering van de Lada 110, waarvan de definitieve foto's reeds in 1994 gepubliceerd werden. Uiteindelijk duurde het nog een dikke vijf jaar alvorens de auto daadwerkelijk bij de dealers in de showroom terechtkwam. Koreaanse en Japanse fabrikanten komen ter vergelijking binnen eenzelfde tijdsbestek alweer met een compleet nieuwe modellijn. Wanneer je de worst van een nieuw model voorgehouden wordt, ben je extra hongerig, maar wanneer je er geen stuk uit kunt bijten ga je uiteindelijk alsnog op de fles. Zo verging het ook de Nederlandse importeur die met de komst van een nieuw model in het vooruitzicht nog jaren op het houtje dat Samara Baltic heette, moest bijten. Desondanks verloor de toenmalige directeur zijn geloof in Lada niet. Thans probeert hij onder de naam Lada Holland wederom vaste voet aan de grond te krijgen. Inmiddels is de levering gestart en schijnen de eerste paar honderd orders genoteerd te zijn. Belangrijk in dit verband is dat er in Nederland nog altijd duizenden Lada's rondrijden, waarvan de eigenaars tezamen een belangrijk afzetpotentieel vormen.

Scherp geprijsd
Het assortiment auto's waarmee Lada Holland het offensief heeft ingezet, is vooralsnog beperkt tot de Lada's 110 en 111. De 110 is een vierdeurs sedan en de 111 is de daarvan afgeleide stationwagen (zie foto). Vooral de stationwagen heet een kanshebber te zijn, daar de auto met een aanschafprijs van 21.999 gulden wat betreft investering zijn gelijke niet kent.

Voor de Lada 110 rekent de dealer 19.999 gulden, hetgeen natuurlijk ook buitengewoon scherp gecalculeerd is. Voor die twintig mille krijgt de koper een 995 kilogram wegende vierdeurs sedan met standaard onder meer centrale portiervergrendeling, elektrisch bedienbare ramen voor en achter, hoogteverstelling van het stuurwiel en een toerenteller. De enige fabrieksoptie is metallic lak, dat tegen een meerprijs van 500 piek op het koetswerk wordt gespoten.

Hoewel de Lada 110 sinds kort geleverd wordt, is de auto nu reeds door de ontwikkelingen achterhaald. Het plaatwerk is overduidelijk gevormd in een perserij die de hedendaagse rondingen niet kan realiseren, zodat de auto zich door een onevenwichtige en hoekige vormgeving kenmerkt. Verder zijn vandaag de dag vanzelfsprekende zaken als stuurbekrachtiging, airconditioning en airbags niet eens leverbaar, waardoor de auto op de onderdelen veiligheid, comfort en bediening al enorme steken moet laten vallen. Het onderstel stamt nog af van de Samara Baltic, die in het midden van de jaren tachtig op de markt verscheen en toen al geen bijster moderne indruk maakte. De verwachtingen van de nieuweling waren dan ook niet al te hooggespannen, waarvoor de prijsstelling overigens ook geen enkele aanleiding geeft.

Wegligging
De praktijk bevestigt het zojuist geschetste beeld. De Lada 110 is een oubollig ogende auto. De wegligging is niet meer van deze tijd, hetgeen eveneens van de afwerking gezegd moet worden. Bovendien stemt de afwezigheid van stuurbekrachtiging niet bepaald tot vrolijkheid. Dat neemt echter niet weg dat de Lada 110 voor die twintig groene flappen wel een kofferbak van 450 liter in de aanbieding heeft, alsmede een heel redelijk presterende 523 kW/70 pk leverende 1,5 liter viercilinder aan het werk zet. Zo accelereert de auto vanuit stilstand in 14,0 seconden naar 100 km/h en bedraagt de topsnelheid 170 km/h. Verder kunnen vier volwassenen heel behoorlijk in de auto plaatsnemen. Dat kan van een Seat Arosa of Fiat Seicento –om maar eens twee min of meer gelijk geprijsde auto's te noemen– niet gezegd worden.

Of de Lada 110 genoeg potentie zal hebben om de toekomst van het merk in het algemeen en die van Lada Holland in het bijzonder veilig te stellen, is mijns inziens zeer de vraag. Ondanks de scherpe prijsstelling en het rijke uitrustingsniveau laat de auto op techniek en afwerking te veel steken vallen. Bovendien is stuurbekrachtiging heden ten dage een absolute must en kunnen airbags eigenlijk ook niet langer gemist worden. Stuurbekrachtiging schijnt er echter wel te komen, tegelijkertijd overigens met het debuut van een heuse 1,6 liter zestienklepper.

Vervelend voor Lada is dat een ander budgetmerk uit Oost-Europa zich wel tot een volwaardig aanbieder van moderne auto's wist te ontwikkelen. Met dank aan Volkswagen levert Skoda onder meer de Fabia, die voor een paar duizend gulden extra wel in stuurbekrachtiging en airbags voorziet en bovendien ook nog eens goed rijdt en strak afgewerkt is. Bovendien pikken merken als Daewoo en Hyundai met auto's als de Lanos en de Excel in het bewuste segment een leuke korrel mee. Lada zal hoe dan ook een zware dobber aan de Nederlandse markt hebben.

Dealeradressen: 050-3683888.