Toyota Celica rijdt uitstekend

De nieuwe Celica heeft een uitgesproken lijnvoering. Ten opzichte van zijn ietwat bollige voorganger kenmerkt de zevende generatie zich door strakke lijnen en scherpe vouwen. Het verschaft de wagen niet alleen een sportief karakter, maar doet tevens de goedmoedige uitstraling van de vorige editie van de Celica vergeten. Vooral dat laatste is niet bepaald een straf. Een sportwagen of sportcoupé, zoals Toyota de Celica zelf positioneert, dient simpelweg respect af te dwingen. Vooral in de achteruitkijkspiegel van de massa treuzelaars die langdurig de linkerbaan bezetten. Toyota heeft dat thans goed in de gaten, want vooral frontaal beschouwd is de nieuwe Celica een wagen die niet met zich laat spotten. Van achteren oogt de auto wat vriendelijker, al doen de hoekig gevormde heupen de auto breder lijken dat hij in werkelijkheid is. Dat laatste pakt evenmin verkeerd uit, want auto's als de Celica worden zeker niet in de laatste plaats aangeschaft vanwege visueel ingegeven motieven. Het oog wil immers ook wat.

Stabiel
De nieuwe Toyota Celica rijdt uitstekend. De sportieve Aziaat zal zonder meer in de smaak vallen bij een grote schare autoliefhebbers die sportiviteit wensen te verenigen met plezier voor elke dag. De Toyota Celica voorziet meer dan voortreffelijk in de verlangens. De auto stuurt lekker strak, maar voorziet tegelijkertijd in een opvallende dosis veercomfort. Zowel korte als lange oneffenheden worden meer dan redelijk gladgestreken. Vermoeiend is de auto dan ook niet, waardoor zowel korte als lange afstanden buitengewoon plezierig kunnen worden geslecht.

In bochten toont de Celica zich neutraal en stabiel. De Japanner verrast zijn bestuurder niet met onverwachte streken en zal op de limiet bereden slechts reageren met een milde dosis onderstuur. Remmen en schakelen gaat uit de kunst. De stoppers zijn goed te doseren en tonen zich lekker gretig. Het pookje van de zesversnellingsbak maakt lekker korte slagen en laat zich trefzeker van verzet wisselen. Desalniettemin ontbeert de Toyota Celica twee eigenschappen, die de absolute funfactor reduceren.

Straffere dempers
Allereerst zou de Toyota Celica in meer gevoel kunnen voorzien. Naar mijn smaak zou de montage van een stel straffere dempers de auto geen kwaad doen. Bovendien zou de stuurbekrachtiging zich een tikkeltje minder enthousiast van haar taak mogen kwijten. Die twee aanpassingen gaan zonder twijfel ten koste van de comfortbeleving, maar vergroten de communicatie met de elementen en daarmee het sportwagengevoel.

Ten tweede mist de Toyota Celica spierkracht. De techniek is buitengewoon fraai. De voorwielen van de Celica worden immers aangedreven door een fraaie 1,8 liter viercilinder zestienklepper, die dankzij variabele nokkenasverstelling een maximumvermogen van 105 kW/143 pk bij 6400 tpm en een maximumkoppel van 170 Nm bij 4200 tpm levert. Het prestatiepotentieel van de zestienklepper stelt echter een beetje teleur. Zo trekt de Celica voor de sprint vanuit stilstand naar 100 km/h 8,7 seconden uit en bedraagt de topsnelheid 205 km/h. Traag is de Celica vanzelfsprekend geenszins, maar het onderstel is dermate goed dat het verlangen naar meer vermogen onmiskenbaar groeit. Feitelijk kan het als een compliment beschouwd worden dat het onderstel zo veel reserves biedt dat een krachtiger aandrijfbron de Celica zo veel attractiever maakt. De Toyota Celica laat zich dan ook onwillekeurig vergelijken met de Lexus IS 200, die eveneens over een puik onderstel beschikt, maar wellicht juist daardoor te weinig ontwikkelde spierballen heeft.

Binnenruimte
De Toyota Celica is gekrompen, maar staat desalniettemin op een grotere wielbasis dan voorheen. De hoeveelheid binnenruimte is zonder meer goed, met dien verstande dat de achterbank enkel geschikt is voor het transport van kinderen in de categorieën baby's, peuters en kleuters. Alles wat daar fysiek buiten valt, heeft het op de achterbank van de Celica niet echt plezierig.

Voorin is het echter goed toeven. Hoofd en onderdanen beschikken over voldoende bewegingsvrijheid en achter het stuur kan een goede zitpositie worden gecreëerd. Een en ander zou verder verbeterd kunnen worden door de standaard montage van lengteverstelling voor het overigens lekker in de hand liggende lederen stuurwiel. Toyota beschikte echter anders, hetgeen in een sportief getinte wagen als de Celica als een misser dient te worden beschouwd.

Prettig is dat de Celica thans over een redelijk laadruim beschikt, waarin 363 liter belading kan worden ondergebracht. Zijn voorganger moest het immers met 80 liter minder stellen.

Scherpe prijs
De grootste verrassing van de nieuwe Celica is wellicht zijn scherpe prijsstelling. Thans verlangt Toyota voor een Celica 55.995 Nederlandse guldens en neemt derhalve met minder genoegen dan voor zijn voorganger. Ook in het licht van de concurrentie is de Toyota Celica zonder meer een aantrekkelijke aanbieding. Temeer wanneer bedacht wordt dat de auto standaard voorzien is van elektrisch verstelbare en verwarmde buitenspiegels, elektrisch bedienbare portierramen, centrale portiervergrendeling met afstandsbediening, lederen stuurwiel en pookknop, lichtmetalen velgen en mistlampen in de voorbumper. Enkel metallic lak en handbediende airconditioning alsmede een 5000 piek kostend luxepakket dat automatische klimaatregeling en lederen bekleding omvat, zijn tegen meerprijs leverbaar. Voor pakweg zestig mille houd je niet alleen het hoofd koel maar zit je tevens op leer, en dat in een lekkere auto. Met een sluimerend verlangen naar extra vermogen. Helaas wel.