Theologenblog (Barend Kamphuis): hoe het ‘paradijs’ in Kampen verloren ging

Een paradijs was het voor ons als jongens, de onmiddellijke omgeving van Kampen: de Zwartendijk, het ‘Zevenkolkenwegje’, de uiterwaarden van de IJssel. We plukten er bloeiende wilgenkatjes voor onze moeders, we gingen er vissen, we zochten er eieren. Die eieren namen we trouwens nooit mee, we telden ze alleen. We wisten precies welke eieren bij welke vogels hoorden: grutto’s, tureluurs, kievieten. We hoorden er de veldleeuweriken zingen en de graspiepers. Soms klonken de doffe tonen van de roerdomp uit de rietvelden langs de rivier. ’s Winters zagen we er jagende velduilen en allerlei soorten eenden die hun toevlucht zochten op het open water. Hoe bijzonder onze omgeving was, realiseerde ik me pas later: de laatste ongestoorde rivierdelta van Nederland.