Roze zaterdag

De klik met kleuren is niet in beton gegoten, maar afhankelijk van de context. Zo weiger ik gebruik te maken van een zogenaamd regenboogzebrapad en krijg ik een afkeer van roze zodra het verbonden wordt aan een zaterdag. Het regenboogzebrapad is bedoeld om aandacht te vragen voor diversiteit en acceptatie van homoseksuele, lesbische, biseksuele en transgender mensen (lhbt), zo las ik op Wikipedia. En roze zaterdag wordt jaarlijks eind juni gehouden: „de Nederlandse gay pride die tot doel heeft de diversiteit van homo’s, lesbo’s, biseksuelen en transgenders te tonen en zo het begrip te vergroten.” Dit jaar mag Gouda het organiseren. In de aanloop er naartoe wordt er een avond over ‘regenbooggezinnen’ georganiseerd. Een heteroseksuele vrouw zal vertellen hoe ze de twee vaders van haar dochter ontmoette én hoe ze tijdens haar zwangerschap verliefd werd op een andere man. Een verhaal uit de praktijk over een gezin met vier ouders, aldus de uitnodiging op de website.

Voor mij geen roze en geen regenboog waar deze geassocieerd worden met seksuele diversiteit. Niet uit gebrek aan respect overigens. Ook niet om seksuele diversiteit te ontkennen. Die is realiteit in diverse verschijningsvormen, realiteit in onze samenleving. Het hebben van andere gevoelens kan met veel pijn en strijd gepaard gaan. Je moet er zelf of in je omgeving maar mee te maken hebben. Het valt zeker niet goed te praten dat ook christenen vaak op een onbarmhartige manier met lhbt-medemensen omgaan. Maar daarmee is niet alles gezegd.

Slechts een zeer gering percentage van de bevolking heeft een andere seksuele gerichtheid. Waarom moet er namens deze minderheid wereldwijd gelobbyd worden om het klassieke gezin onderuit te halen? Hier zit een mensvisie achter die de samenleving compleet op zijn kop zet. Hier zijn christenen aan zet: tegen deze revolutie het Evangelie!

Het is ook de vraag of kinderen die in regenbooggezinnen opgroeien niet per definitie kind van de rekening zijn. Welk kind wil niet opgroeien in een gewoon gezin met een gewone vader en moeder? Je maakt mij niet wijs dat dit een gevolg is van vooroordelen. Liefde heeft te maken met bloedband. En trouw zorgt voor stabiliteit. Daar is toch iedereen bij gebaat?

Het belangrijkste is echter dat de Bijbel zich duidelijk uitspreekt over seksualiteit. Ze is door God ingebed in het huwelijk tussen één man en één vrouw en onlosmakelijk verbonden met voortplanting. Gezinnen vormen de hoeksteen van de samenleving. Kinderen hebben er recht op dat hun biologische ouders hen liefhebben. Dat ze thuis leren wat liefde is, door te zien hoe de ouders elkaar liefhebben.

Tegen dat laatste valt best wat in te brengen. Lang niet alle christelijke huwelijken zijn harmonieus. Ook in de kerk is scheiden schering en inslag. Ook onder ons komt de lhbt-problematiek steeds meer voor. Dat mag allemaal waar zijn. Maar het is niet de Bijbelse norm. Deze stelt het huwelijk als beeld van de relatie tussen Christus en Zijn gemeente. Daar hebben wij het mee te doen. Alles wat daar niet aan voldoet, is een gevolg van de zonde. Daarmee veroordeel ik niemand. Ik wil slechts wijzen op wat God ingesteld heeft. En wat wij zelf gebroken hebben. Die gebrokenheid los je niet op met acceptatie en begrip. Die los je op door te vluchten naar Jezus. Want in Hem is redding voor zondaren, op welke wijze ze ook leven.

De auteur is lid van het college van bestuur van het Driestar College in Gouda. Reageren? welbeschouwd@refdag.nl

Roze zaterdag

Opinie

RD.nl in uw mailbox?