Commissie-Remkes biedt weinig originele oplossingen

Stel, er is een maatschappelijk probleem, waar je als politici en regering niet goed uit komt. Oplossing? Benoem een commissie onder voorzitterschap van een oude rot in het politieke vak met een klinkende naam. Dat wekt de indruk dat je het probleem serieus neemt. Die commissie gaat het probleem grondig onderzoeken. Dat levert tijdwinst op, waardoor het gevoel van urgentie verdampt. Na maanden komt ze met een lijvig eindrapport met oplossingen en vooral met veel nuances. Gevolg is dat de burger afhaakt omdat hij door het lezen van het rapport –als hij er al aan toekomt– in verwarring raakt. Volgende stap? De regering belooft met een reactie te komen. Dat vraagt opnieuw tijd. En als dan het officiële antwoord er ligt, weet niemand meer waar het over gaat. De discussie is uitgewoed. En het rapport? Dat komt in een la, die overigens al bijna helemaal vol zit met andere indrukwekkende en grondige studies.