Column: Is er hoop?

Er is in christelijke kring sprake van een heuse hype. Er is weer hoop. Hoop voor de kerk. Hoop voor de christelijke politiek. Hoop voor het christelijk onderwijs. Kijk naar de uitgave van recente theologische boeken. ”Geroepen tot hoop” van Gerard de Korte. ”Waar blijft de kerk? Gedachten over opbouw in tijden van afbraak” van Erik Borgman. Het laatste christelijk-sociaal congres (Verus 2016) vond plaats onder de titel ”Hoop voor onze kinderen”. Ik noem de jonge Amsterdamse kerk Hoop voor Noord. Maar ik denk ook aan publieke optredens van de christenpolitici Van der Staaij en Segers. De congresspeech van de CU-voorman droeg de titel ”Politiek van hoop”. De SGP-leider komt in het najaar met een boek waarin „tien goede gesprekken zijn opgenomen over geloof, hoop en liefde.” Deze politici willen vandaag de dag een positieve, hoopvolle boodschap brengen. Als christenen zijn we een minderheid, maar dat is geen reden om in onze schulp te kruipen. We mogen en kunnen fier zijn op de christelijke boodschap.