Ondernemer Paul Voshol preekt met acryl en penseel

Tekenen deed Paul Voshol als jongetje al. De inwoner van Rijnsburg, zoon van een conciërge met zestien kinderen, had het in de vingers. „Voor een ouderavond mocht ik de tekening op het schoolbord maken. Ik koos voor een cowboy op een paard. Ik denk dat ik de creatieve aanleg van mijn vader heb geërfd, maar die had niet de gelegenheid om er iets mee te gaan doen.”

Na de schildersopleiding aan de lts stroomde hij door naar mts Nimeteo: het nationaal instituut voor middelbaar economisch en technisch onderwijs in Utrecht. „Dat was in ons gezin bijzonder; ik was de enige die doorleerde, zoals dat heette.” Ook op Nimeto viel hij op door zijn vaardigheid in tekenen en schilderen. „Voor het vak decoratietechnieken haalde ik altijd wel een 9. Op mijn zestiende jaar beletterde ik voor het eerst een bedrijfsauto, met verf en penseel. Soms zat ik thuis aan de woonkamertafel werkstukken met thinnerdruk te maken. Ik snap nog niet dat mijn moeder het goed vond. Het hele huis stonk dan naar de thinner. Na mijn trouwen maakte ik in de avonduren zo nu en dan een schilderij.”

Crisis

Hij begon zijn eigen onderneming voor visuele reclame, een zogeheten signbedrijf. „Lichtreclames, autobelettering, reclameborden, fullcolourwanden voor kantoren, dat soort dingen. Op de top hadden we 28 man in dienst. Mijn vrouw deed de financiële administratie.”

De economische crisis die volgde op de financiële crisis richtte het florerende bedrijf te gronde. „Na 2008 kregen we het steeds moeilijker, in 2012 viel in een periode van een halfjaar ruim de helft van het werk weg. Dat gaf ons de nekslag.” Op 13 maart 2013 ging het bedrijf officieel failliet. „Ik zat hier thuis met de curator aan tafel, mijn eigen bedrijfspand mocht ik niet meer in. Ik wil niet zielig doen, maar dan voel je je diep ellendig.”

Echtgenote Co hield zich naast haar werk voor Voshol Reclame al een aantal jaren bezig met het inrichten van bedrijfspanden onder de naam Stylen met Co. „Dat begon toen een notaris die we goed kennen het oude politiebureau van Rijnsburg kocht. Het contact met de architect verliep niet zoals hij wilde. Min of meer als geintje zei hij: „Joh Co, kun jij het niet voor me regelen?” Die handschoen heeft ze opgepakt. Het pakte zo goed dat andere opdrachten volgden.”

Gouden greep

„Paul, zoek jij maar een baas”, was het advies van de accountant na het faillissement van Voshol Reclame, maar dat zag de Rijnsburgse ondernemer niet zitten. „Dat lukt niet meer als je bijna dertig jaar een eigen zaak hebt gehad. In overleg met mijn vrouw kwamen we tot het besluit om haar bedrijfje verder uit te bouwen. Zij had al een mooie basis gelegd.”

Het bleek een gouden greep. „In de loop van de jaren had ik veel contacten opgebouwd, onder meer via de businessclub van Rijnsburg. Drie dagen na het faillissement van mijn bedrijf hadden we een bijeenkomst van de club bij iemand uit de foodsector. Ik had me afgemeld, maar op advies van de voorzitter ben ik uiteindelijk toch gegaan.

Slechts een deel van de leden wist op dat moment dat mijn bedrijf failliet was gegaan. Aan het begin van de vergadering kreeg ik van de voorzitter de gelegenheid om het verhaal te vertellen. Er was veel meeleven, ook van de gastheer. Die had net een pand gekocht dat gerestyled moest worden. De week erna heb ik hem gevraagd of ik met Co langs mocht komen. We hebben er amper een halfuur gezeten; hij gunde ons direct de opdracht. Daardoor hadden we vrij snel na het faillissement onze eerste grote klus te pakken. Met het inrichten van een compleet kantoorpand ben je wel even bezig.”

Samenwerking

De naam Stylen met Co veranderde het ondernemersechtpaar in Voshol Interieurconcepten. „We maken concepten voor het inrichten van bedrijfspanden en verzorgen ook de complete uitvoering, van de vloer en de wanden tot het meubilair en de decoraties. Mijn vrouw bedenkt alles, die is daar echt een kei in. Ik vertaal wat ze heeft bedacht in een presentatie waarmee we naar de klant gaan. Vrijwel altijd krijgen we dan de opdracht. Vervolgens ga ik alle offertes verzamelen. Mijn vrouw pluist ze na, want zij is de bedenker van alle uitingen en materialen. Ik maak een planning. Geeft de opdrachtgever groen licht, dan zorgen we ervoor dat het plan volgens onze planning wordt uitgevoerd. Aan werk hebben we in al die jaren geen gebrek gehad. Terwijl de vorige crisis mijn oude bedrijf nekte, hebben we van de coronacrisis tot nu toe geen last.”

De samenwerking met Co verloopt prima. „We deden voorheen al veel samen. Zij verzorgde voor mijn bedrijf de administratie, ik maakte voor haar bedrijfje de presentaties. Nadat we volledig gingen samenwerken, moesten we wel even de goede balans vinden. In het begin had ik de neiging om me ook met het ontwerpen van de interieurs te gaan bemoeien. Dat was niet verstandig. Co liet me in duidelijke bewoordingen weten dat dit haar terrein is. Terecht. Sindsdien is de werkverdeling duidelijk en loopt het soepel. We zijn bijna veertig jaar getrouwd en kunnen het nog steeds heel goed met elkaar vinden.”

Dorcas

Sinds 2000 is de gereformeerd vrijgemaakte zakenman naast zijn bedrijf druk voor Stichting Dorcas Nederland. In dat jaar ging Voshol met de eigenaar van een technische groothandel, bestuurslid van Dorcas Nederland, mee naar Afrika om projecten van de hulporganisatie in Kenia, Tanzania en Ethiopië te bekijken. Ze werden vergezeld door Dirk Jan Groot, oprichter van Dorcas.

„Die week heeft mijn leven veranderd. Er ging een totaal nieuwe wereld voor me open. Ik was onthutst door de armoe die ik aantrof; tegelijk werd ik heel sterk getroffen door de sfeer in Afrika. Ik ben geen geitenwollensokkenfiguur geworden, maar ging wel meer beseffen dat ontzettend veel mensen in diepe armoede leven. We maakten die reis met tien zakenmensen. Na terugkeer hebben we Dorcas Regio West opgericht. Ik werd na wat omwegen voorzitter van die club. We organiseerden avonden voor het goede doel en ondernemersreizen naar Afrika, waarbij ik zelf als reisleider meeging. Ook Dirk Jan Groot was er altijd bij.”

Tijdens een vergadering in 2018 stelde een vertegenwoordiger van Dorcas Nederland voor in Katwijk of omgeving een Dorcaswinkel te stichten. „Onze dochter Mariella reageerde direct heel enthousiast; ze wilde dat graag op zich nemen. Mijn vrouw bood zich aan als eerste vrijwilliger. Ik zou afhaken als de zaak goed op poten stond, maar het eind van het liedje was dat ik voorzitter ben geworden.”

Elke zaterdag is de zakenman bezig met de inname van tweedehands goederen. „Van ’s morgens negen tot ’s middags half vijf is het keihard werken. Ook doordeweeks ga ik geregeld even langs. Mijn vrouw is verantwoordelijk voor de styling van de winkel. Het eerste jaar haalden we al een omzet die bijna twee keer zo hoog was dan begroot. Dorcas Regio West is opgeheven, de meeste sponsors zijn meegegaan naar de kringloopwinkel.”

Schilderij

Het recreatief schilderen, met acryl, lag door alle werkzaamheden tientallen jaren stil. „Daar ben ik weer mee begonnen na het faillissement van Voshol Reclame.” In 2016 won de autodidact de hoofdprijs in de wedstrijd voor het Zilveren Penseel, een initiatief van de Oranjevereniging van Rijnsburg, met een fors doek van een Afrikaans meisje. Ze drinkt water uit een door Dorcas gerealiseerde watervoorziening. „Ik gebruikte daarvoor een foto die is gemaakt door Dirk Jan Groot tijdens een van onze reizen. De prijs was een volslagen verrassing voor me. Pas op de valreep besloot ik mee te doen aan die wedstrijd.” Aan het verkopen van zijn schilderstukken, vervaardigd met penseel of paletmes, begint hij vooralsnog niet. Daarvoor is hij er te veel aan gehecht.

Het uitbreken van de coronacrisis inspireerde hem tot het maken van een totaal ander doek, als een vorm van verwerking. „Ik moest wat met alles wat ik via het nieuws hoorde en voorbij zag komen. Tijdens het hoogtepunt van de uitbraak in Nederland ging ik beelden vastleggen, als een soort compilatie die laat zien hoe de wereld op dit moment in elkaar zit. De angst van de mensen, de afvoer van overleden coronapatiënten, een vrouw met een mondkapje… Een wereld van brood en spelen veranderde in een wereld van lege kerken. Maar voor die lege kerkbanken zie je het kruis, het geopende graf en gevouwen handen. Het is mijn verlangen dat mensen naar die zijde van het leven gaan kijken. Ook veel christenen lieten zich meevoeren naar de kant van brood en spelen, terwijl er alleen door het kruis redding en toekomst is.”

Preken

Voshol overweegt het doek in de Dorcaswinkel te hangen. Hij wil het niet zijn beste werk noemen, wel het werk waarin hij het meest van zichzelf legde. „Door de pandemie staat de wereld op z’n kop. Er is er maar Een die alles in de hand heeft. Laten we bidden dat mensen deze God gaan zoeken of tot Hem terugkeren. Helaas zie je dat in Nederland nog niet echt. Het lijkt wel of ons volk totaal ongevoelig is geworden voor de geestelijke dingen.”

Een bevriende predikant gebruikte het doek tot verrassing van de ondernemer als illustratie bij een via internet uitgezonden meditatie in coronatijd. Het stimuleerde hem om het preken met de penseel voort te zetten. „Ik denk momenteel na over een vervolg op het doek over het coronavirus. Er zijn in de wereld ontwikkelingen gaande die erop wijzen dat de wederkomst van de Heere Jezus dichterbij komt. Die wil ik met verf gaan verbeelden, in de hoop dat mensen aan het denken worden gezet. En ik moet wat te doen hebben als ik een paar uurtjes over heb. Stilzitten ligt mij niet.”

Ondernemer Paul Voshol preekt met acryl en penseel

Mens & samenleving

RD.nl in uw mailbox?