Dagboek: Het is te druk, te heet of te rommelig

een donderdag in april

Wat dom. Ik heb beloofd om te gaan sporten. Dat moet gebeurd zijn op een moment dat mijn bloedsuikerspiegel gevaarlijk laag was – want zoiets zou ik normaal gesproken nooit beloven. Zodra ik dat wél doe gaat er namelijk een knop om, waardoor ik alles van stal haal om níét te gaan. Er komen gewoon zo veel smoezen boven dat ze nauwelijks nog te herkennen zijn als smoes.

Ga anders eens helemaal gezond leven, kijken hoe dat bevalt, zei een collega. En daar willen we dan een verslag van. Uit haar broodje piepte sla en tomaat.

Oké, zei ik, dat kan ik wel doen. Jaaaa natuurlijk, goed idee, dat stond inderdaad nog op m’n lijstje.

een vrijdag in april

Wat ook zou kunnen, om te beginnen: fietsen.

Maar dan moet ik eerst m’n fiets naar de fietsenmaker brengen voor nieuwe banden. En voordat dat kan, moet ik het sleuteltje terugvinden, ergens in de verhuisdozen. Geen tijd om te zoeken nu.

Wat jámmer.

een vrijdag in mei

De oudpapierdoos grijnst mij aan. Bovenop liggen twee dozen van diepvriespizza’s, met ertussen kartonnetjes van Monatoetjes (”hazenly nuts”, en Oikos (”heerlijke romige Griekse-stijl yoghurt op een laagje aardbei”). Een doos van Cruesli zit ertussen – met noten, dat wel, maar verder schijnt Cruesli vooral te bestaan uit met suiker aan elkaar geplakte vezels. En zo’n omslag van plantaardige Speckjes zie ik. En dozen van ijsjes. De ijsjes die daarin hebben gezeten leken op Magnums, maar ze waren het net niet, en je had er meer per keer van nodig.

Het komt doordat het zo warm is, te warm om te koken, en echt weer voor ijs. Het komt ook door verwarring rond de papiercontainer –eerst had ik er géén, toen brachten ze er twee, daarna zouden ze er één ophalen maar waren de containers plotseling allebei verdwenen, en nu moet ik aangifte van vermissing doen voordat ze er weer één kunnen brengen– maar daardoor, dus, grijnst die papierdoos nu zo. Alle sporen van roekeloze eetgewoonten, met af en toe een poging tot iets goeds, liggen daar nu open en bloot.

Dat is confronterend en ik ga kijken of er nog iets kouds en zoets in de koelkast ligt. Wacht. Er was nog een los ijsje. Nou en. Nu maakt het ook niet meer uit.

Daar is een naam voor: voor het idee dat een extra ijsje niet meer uitmaakt als je toch al de mist in bent gegaan. Hoe heet dat ook alweer. Het geldt ook als je tijdens het winkelen 100 euro hebt uitgegeven en er die schoenen van 50 euro ook nog maar bij neemt, alsof dat bedrag opeens minder zwaar weegt nu je toch bezig bent.

Eerst maar aangifte doen van de papiercontainer. Het is wel heel treurig dat mijn eerste aangifte bij politie.nl moet gaan over een container, daar zit gewoon wat tragisch in, wat een wereld.

En dat oventje waarin ik pizza’s bak is ook tragisch. Er staat hier een glanzend nieuwe oven, maar daarvan moet ik de handleiding nog lezen, daarom gebruikte ik m’n oude, zwartgeblakerde mini-oven. De stofjes die daarbij vrijkomen, huuu, die moeten vreselijk zijn.

Het is laat. Eerst slapen. Slapen is gezond.

een maandag in mei

Gezondheidsprioriteit 1! Teken bestrijden!

Het is heet, en de teken zijn bloedfanatiek. Vanuit het hoge gras kruipen ze met vastberaden gewriemel omhoog langs de poten van de honden. Ze zoeken plekjes om zich vast te bijten en zich later als een erwt op de grond te laten vallen. Vieze, vieze beesten. Ze verspreiden ziektes, van teken weet je dat zeker.

Op fora geven hondenbaasjes elkaar tips. De mensen op dit soort fora wantrouwen chemische bestrijdingsmiddelen. Ze adviseren een mengsel van water, appelazijn, teatree-olie en lavendel over de vacht van de hond te sprayen voor de wandeling. Fenegriek door het voer kan ook helpen. Ik ben naar de natuurdrogist gegaan en heb teatree-olie gekocht, lavendel en fenegriek; bij de supermarkt hebben ze appelazijn. Zo!

Het Tekenoffensief is gestart. Seresto-tekenband, natuurlijke afweermiddeltjes, schapenvet met knoflook, een kaalgeschoren hond en grondige controles bij de voordeur – krijg nu nog maar een poot aan de grond als teek zijnde.

Teatree-olie werkt verzachtend op muggenbulten, trouwens. Dat is fijn, zo heb ik zelf ook wat aan die aankoop bij de natuurdrogist.

Soms denk ik: mijn honden leven gezonder dan ik. Ze krijgen voer met precies de goede combinatie aan vetten, met voor de gewrichten wat glucosamine erbij.

een zaterdag in mei

Zou ik zo terechtkunnen bij Curves, of zou ik een afspraak moeten maken? Ze willen je de eerste keer graag wegwijs maken, maar ik weet natuurlijk al hoe het werkt, ik heb al eens een jaarabonnement gehad.

Het is best lekker hoor, zwaaien met die armen, beenspieren trainen, rekken en strekken. Muizenissen wegstampen.

Curves is een kleine sportschool, zonder al te veel spiegels langs de wanden en met aardige mensen. Hele programma’s kun je volgen, ook suikerafkickprogramma’s, en als je trouw komt (drie keer per week een halfuur) krijg je een keer een onderscheiding in de trant van Held van de Week. Dat schrijven ze dan in blije letters op het krijtbord. Ze hebben er uitgekiende weegschalen en meten je BMI. Mensen trainen er ook als ze bijvoorbeeld een operatie achter de rug hebben. De apparaten passen zich aan aan wat iemand kan. Dat is heel goed en mooi, vind ik.

een dinsdag in mei

Bij HelloFresh bestelde ik vandaag een maaltijdbox met 25 euro korting.

Dit soort boxen is net iets voor mijn soort mensen. Je krijgt een doos binnen met de ingrediënten voor (bijvoorbeeld) drie maaltijden erin. Inclusief details zoals een klein zakje paprikapoeder, snippers van een bepaalde kaas en gedroogde oregano: dingen waar ik in de supermarkt altijd heel lang naar moet zoeken. Waar ik nooit zin in heb. Ja, nu ik erbij nadenk, ik houd niet van boodschappen doen. Er zit een perfect recept bij, kort en bondig, en er staat op dat de bereidingstijd 25 à 30 minuten is, of 40. Wat dan ook klopt.

Hierna heb ik natuurlijk wel een lidmaatschap; als ik niks doe, komt er nu wekelijks een box binnen (39,95 euro voor drie maaltijden voor twee personen). Als je zelf slim boodschappen doet, kan het vast voordeliger. Maar dan moet je bloed niet om snelle suikers schreeuwen terwijl je na werktijd door de supermarkt loopt.

Het lidmaatschap is trouwens flexibel – dat is tegenwoordig echt zo.

een zaterdag in mei

Een aardige jongen bracht de maaltijdbox, rond 12.30 uur, zoals gepland. Ik kan zoete paprika-bataatsoep gaan maken, en een kurkumabroodje in de oven afbakken. Moet ik wel even uitzoeken hoe die nieuwe oven werkt, want het zwartgeblakerde oude oventje is naar de schuur verbannen, klaar voor de milieustraat.

een maandag in juni

Ik houd ervan om eetlepels olijfolie te gebruiken, om paprika’s te snijden, om knoflook te fruiten en pompoenpitten te laten ploppen en bataat en bimi klaar te maken.

Met die Veggiebox lukt het om leuk vegetarisch te eten. Als ik dat zelf probeer, blijf ik hangen bij aardappels met droge groenteburgers of vette kaasschnitzels of rijst met namaakkipstuckjes, wel lekker, maar op den duur niet meer.

Nee: dit is geen reclame of zo. Ik bewonder mensen die gewoon vanzelf zwarte balsamicoazijn en krulpeterselie gebruiken, die daarvoor geen kant-en-klare box en voorschriften nodig hebben. En die dan ook weten welke smaken bij elkaar passen, en waarom je soms zonnebloemolie moet hebben en dan weer olijfolie. Ja, daarvan ben ik echt zo zwaar onder de indruk altijd.

een zaterdag in juni

Ochtend. Op de snelweg. Onderweg, net iets te laat. Gelukkig heb ik een mok koffie mee.

Zitten er vitaminen en mineralen in koffie?

Op de site van Curves staat een recept voor een ontbijt met havermout, noten en vruchten. Curves, ja… Dat is waar ook.

Dagboek: Het is te druk, te heet of te rommelig

Gezondheid

RD.nl in uw mailbox?