Column (Wim van Egdom): Moeder en de hond

Het was een wereld die mij grotendeels onbekend was. Maar inmiddels heb ik wat vaker rondgelopen in diverse zorginstellingen. Als bezoeker. En natuurlijk loop je daar dan heel anders dan wanneer je een patiënt bent. Toch was ik regelmatig aangedaan. Steeds viel me op hoeveel liefde het verzorgend personeel heeft voor de patiënten. Altijd een opbeurend woord of gebaar. Even de dekens rechttrekken, het kussen opschudden en bij het wassen proberen een gesprek gaande te houden om de patiënt duidelijk te maken dat hij of zij niet tot last is. Wat zullen die verpleegsters moe zijn, vanavond, denk ik iedere keer als ik het zie. En waarom betalen we als maatschappij dit soort zorgverleners toch niet beter. Want voor het geld hoef je geen verpleegkundige te worden. Misschien is dat trouwens wel de reden waarom ze zo hartelijk en goed zijn. Ze doen het namelijk niet voor het geld, maar omdat ze het willen.