TU Kampen biedt excuses aan over ”attestenbesluit” van 1967

Hij heeft de eerste woorden van zijn toespraak nog niet uitgesproken, of het oog van ds. J. C. Schaeffer valt op portretten van oud-hoogleraren van de Theologische Universiteit Kampen (TUK). De beeltenissen hangen recht tegenover het spreekgestoelte.

Ds. Schaeffer, Nederlands gereformeerd emeritus predikant uit Nunspeet, is een van de sprekers vrijdag bij een symposium in Kampen, georganiseerd door de TUK en het Archief- en Documentatiecentrum (ADC) van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKV). Daarbij wordt teruggeblikt op ontwikkelingen rond de kerkscheuring van 1967 in de GKV.

Samen met twaalf medestudenten moest ds. Schaeffer in 1967 de toenmalige Theologische Hogeschool in Kampen verlaten. Dat was het gevolg van het zogeheten attestenbesluit. Daardoor waren studenten die in het kerkelijke conflict de –in de ogen van de hogeschool– verkeerde kant kozen, niet meer welkom. De meesten van hen werden later predikant in de Nederlands Gereformeerde Kerken (NGK), die voortkwamen uit de kerkscheuring.

De bijeenkomst vormt voor de rector van de TUK, prof. dr. R. Kuiper, aanleiding om verontschuldigingen aan te bieden aan de studenten die de instelling moesten verlaten. Kuiper betrekt in zijn woorden ook de aanwezige familieleden van de lectores D. J. Buwalda (1907-1987) en H. M. Mulder (1912-1994), die ontslagen werden, en de kinderen van oud-pedel Jan Bos (1919-1989), die gemangeld werd in het conflict omdat hij tevens scriba was van de buiten het kerkverband geraakte Nieuwe Kerk in Kampen.

De gebeurtenissen vervullen het college van bestuur van de TUK met „schaamte, verdriet en spijt”, aldus Kuiper. „De toenmalige senaat heeft gehandeld zoals hij meende te moeten handelen. Wij kunnen dat narekenen en van opvatting zijn dat het anders had gekund en gemoeten, maar de besluiten kunnen we daarmee niet uitwissen.” Volgens Kuiper is de TUK uit op „heling en verzoening.”

Wat ds. Schaeffer betreft ontbreekt het nog aan excuses van de kant van de GKV, voor schorsingen en afzettingen van predikanten en het wegroepen van de leden achter een „ontrouwe kerkenraad” in 1967. De predikant signaleert dat de GKV van nu zich vervreemd hebben van de „grote woorden” van het verleden. Maar de kerken hebben niet duidelijk afscheid genomen van die episode uit haar bestaan.

Volgens ds. Schaeffer is het gevolg van die omgang met het eigen verleden dat vanuit de hoek van verontruste vrijgemaakten opnieuw „grote woorden” klinken over wat er momenteel mis is met de GKV. Zowel naar de bezwaarden toe als naar de NGK, „zouden de GKV er goed aan doen zich te verantwoorden in kerkelijke vergaderingen en openlijk afstand te nemen van verleden”, aldus de predikant.

Een nuancering komt van ds. A. H. Reitsema, voormalig zendingspredikant in Zuid-Afrika. Zowel van GKV- als van NGK-zijde zijn fouten gemaakt, zo meent hij. „We moeten ons allen verootmoedigen. Hoeveel generaties Nederlanders hebben niet het geloof verloren doordat ze christenen met elkaar zagen twisten?”

TU Kampen biedt excuses aan over ”attestenbesluit” van 1967

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?