NGK en GKV nemen historisch besluit tot verdere eenwording

De landelijke vergadering van de NGK en de generale synode van de GKV aanvaardden zaterdag het zogenoemde Koersbesluit, dat opgesteld was door de regiegroep die de eenwording tussen beide kerken coördineert.

Beide kerken hadden vrijdag en zaterdag in Elspeet een informele ontmoeting met elkaar, onder leiding van externe deskundigen. Zaterdagmiddag kwamen de beide landelijke vergaderingen bijeen in een gezamenlijke vergadering om te stemmen over het Koersbesluit.

Dat ging met nauwelijks enige discussie. Nog behoefte aan stemming, vroeg ds. Melle Oosterhuis, preses van de generale synode van de GKV. Dat was niet het geval. Ds. Oosterhuis: „Mijn hart breekt, wat ben ik blij met dit gegeven. Wat kunnen we anders doen dan hiervan zingen.” Beide vergaderingen hieven vervolgens Psalm 150 aan.

UItgangspunt

De beide vergaderingen besloten –in het Koersbesluit– voort te gaan op de weg naar de vorming van één kerkgemeenschap en dit als uitgangspunt te nemen voor alle overige besluiten van de huidige generale synode en landelijke vergadering.

De grond van het besluit was dat het op 11 november 2017 in een gezamenlijke vergadering uitgesproken verlangen om te komen tot één kerkgemeenschap –als vormgeving van de geestelijke eenheid– in de kerken weerklank heeft gevonden. „De geestelijke herkenning heeft in lokale situaties en kerkverbandelijke organisaties geleid tot sterk toegenomen samenwerking.”

De bij de generale synode van de GKV ingebrachte bezwaren zijn „niet doorslaggevend” gebleken, aldus de tweevoudige vergadering. Zij sprak de hoop en het gebed uit dat het Koersbesluit tot eer van God en tot zegen van de kerken mag zijn en „dat de ontvangen eenheid concreet vormgegeven wordt wanneer dat redelijkerwijs mogelijk is.” De geestelijke herkenning heeft in lokale situaties en kerkverbandelijke organisaties geleid tot sterk toegenomen samenwerking. „Wat ons drijft, is de liefde van Christus.”

Nieren geproefd

Frans Schippers, preses van de landelijke vergadering van de NGK, verwees naar een ontstoken kaars op de tafel van de beide moderamina. „We ontsteken de kaars om dat licht niet alleen in onze vergadering, maar ook in de wereld te laten schijnen. We zijn op weg naar één kerk. We hebben de afgelopen dagen saamhorigheid gevoeld en gemerkt dat God over kerkmuren heen werkt. We hebben elkaars nieren geproefd en gemerkt dat dat niet zo spannend was als we dachten. Het vertrouwen is gegroeid en dat is ook hard nodig, want we moeten verder. Christus houdt ons echter bijéén. Iedereen kan naar eigen vermogen aan de eenheid tussen onze kerken bijdragen, ook in onze plaatselijke gemeenten, dáár doen we het voor.”

Schippers zei dat de afgelopen tijd veel gesproken is over de pijn in het verleden én het verlangen om te willen koersen naar een verenigde kerk, „een kerk die haar oordeel uitstelt en voluit van genade leeft.” De afgelopen dagen heeft hij gemerkt dat het verlangen is gegroeid „en dat willen we nu met dit besluit bevestigen.”

Hobbels

Schippers weet van de „hobbels” in het eenwordingsproces. Beide moderamina gaan met de regiegroep kijken wat die grote en kleine hobbels zijn. De hobbels zijn er volgens Schippers vooral twee: de inhoud en de binding aan de belijdenisgeschriften en de status van de kerkorde. „Hoe uitgebreid mag de kerkorde zijn en wat zijn de regels met betrekking tot de plaatselijke kerken?”

Ad de Boer, voorzitter van de regiegroep, plaatste het koersbesluit in de context van het eenwordingsproces. „In 2017 hebben onze kerken uitgesproken te verlangen naar één kerkgemeenschap met elkaar. Het was niet niks, maar het was ook niet meer dan het uitspreken van een verlangen. Intussen is er sinds 2017 veel gebeurd wat het karakter had van stapjes zetten op de weg. We willen voortgaan op die weg naar kerkgemeenschap.”

Het Koersbesluit is uitgangspunt voor het vervolg, aldus De Boer. „Het gaat niet over wat plaatselijke gemeenten moeten doen, daar gaan zij zelf over. Het gaat ook niet over het tempo van het proces. De vaarsnelheid komt pas aan de orde tegen het einde van de huidige generale synode en de landelijke vergadering. Het Koersbesluit is geen mal waar alles heen geprest moet worden: het is uitgangspunt én vertrekpunt.”

Ds. Oosterhuis nodigde tijdens de vergadering de aanwezigen uit om samen de Geloofsbelijdenis van Nicea uit te spreken. Hij dankte aan het einde van de vergadering dat het besluit „eenstemmig en unaniem” was genomen. „Het besluit heeft nog wel een spannend vervolg: er is nog veel te doen en we moeten nog veel hobbels te nemen. We lopen echter niet op eieren, maar op het glasheldere water van de waarheid, in het vertrouwen dat we veilig de overkant bereiken, ook in dit proces.”

Die zitting werd afgesloten met een avondmaalsviering, georganiseerd door de samenwerkingsgemeente van Nunspeet (gkv/Ngk) onder leiding van ds. C. T. de Groot.

NGK en GKV nemen historisch besluit tot verdere eenwording

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?